,,Majselech" (Bajeczki), które powstawały właściwie równolegle z,,Meszolim", posiadają pewien cel dydaktyczny. Przestarzały system nauczania w chederach zniechęcał dzieci i młodzież spragnionych nowości.
A w ostatecznym rozrachunku prowadziło to do odchodzenia nie tylko od religii i tradycji. Paradoksalnie, świeckie nauczanie sprzyjało temu samemu - utracie związku z klasyczną kulturą żydowską. Sztejnbarg pragnął,przez jego Majselech dzieci poznawały żydowską symbolikę, święta i obyczaje.
Chciał też rozbudzać uczuciowość dzieci. Powiada we wstępie:,,Kto lubi śmiech, ten będzie miał się z czego śmiać, kto lubi łezkę uronić, będzie miał taką sposobność, kto lubi śpiewać, odszuka tu piosenki".
Nie używa dziecięcego języka, nie przyjmuje postawy kogoś, kto się obniża, by być równego wzrostu z dzieckiem.
