Władysława Jagiełłę znają wszyscy Polacy, jako jednego z najwybitniejszych władców w naszej historii, pogromcę Krzyżaków pod Grunwaldem i założyciela sporej dynastii, która rządziła Polską poprzez dwieście lat. Nie wszyscy jednak wiedzą, iż ten z natury skromny, zrównoważony człowiek i wierny mąż, który bardziej niżeli rozkosze alkowy cenił sobie... Polowania, miał poważne kłopoty małżeńskie.
Jagiełło był czterokrotnie żonaty, a trzy jego żony, włącznie z Jadwigą, późniejszą świętą kościoła katolickiego, były oskarżane o zdradę. Jego poddani byli świadkami kolejnych seksafer z udziałem królewskich małżonek. Trzeba pamiętać, iż sprawy małżeńskiej wierności żon monarchów miały wówczas niezwykle poważne znaczenie, w grę wchodziło bowiem prawo do sukcesji tronu. Nic dziwnego, iż domniemanymi romansami kobiet Jagiełłowych interesowano się nie tylko w Polsce, ale także w ówczesnej Europie. Najwięcej problemów w tej kwestii sprawiła królowi jego ostatnia żona i matka następcy tronu Zofia Holszańska, młodsza od swojego męża o ponad pół wieku.
Król Kazimierz znaczny Bigamista
Tematem książki nie jest ocena dokonań czy również błędów Kazimierza jako władcy, ale przedstawienie go jako pana uwikłanego w liczne związki z kobietami. Ten donżuan z krwi i kości, miał sporo kochanek, które według Długosza, porozmieszczał w licznie budowanych poprzez siebie zamkach, jak w dodatku cztery żony i popełnił podwójną bigamię, a pojęcie wierności małżeńskiej było dla niego co najmniej abstrakcyjne.
Publikacja prezentuje losy czterech kolejnych żon króla Kazimierza: litewskiej księżniczki Aldony, która na chrzcie przyjęła imię Anna i którą poślubił wyłącznie na rozkaz ojca, nieszczęsnej Adelajdy Heskiej, która nie potrafiła obdarzyć go upragnionym dzieckiem, morganatycznej małżonki, efektownej mieszczki Krystyny Rokiczany, a także ostatniej towarzyszki życia monarchy - młodziutkiej Jadwigi Żagańskiej.
Mocarz alkowy. August II potężny i kobiety
August II z saskiej dynastii Wettinów, zwany przez potomnych mocnym, rządził Rzeczpospolitą Obojga Narodów przez 36 lat, przerwane dwuletnim okresem wymuszonej abdykacji. Wettin cieszył się sławą wojownika obdarzonego brawurą i odwagą, ale nie miał ani zmysłu stratega, ani cech przywódczych.
Okazuje się też, że wbrew ogólnemu mniemaniu, dużo wysiłków poświęcił na ratowanie Polski, która już wtedy chyliła się ku upadkowi, niestety, bezskutecznie. Nigdy nie spełnił swojego największego marzenia i nie zdobył władzy, jaką miał `Król Słońce`, Ludwik XIV, jednak w jednej kwestii nie tylko dorównał,nawet przewyższył swojego politycznego idola: w liczbie spłodzonych dzieci.