W twórczości autora odnajdujemy wyraźne wpływy mistycyzmu, buddyzmu, zoroastrianizmu, czy chrześcijaństwa, choć nie sposób przypisać go do żadnej z tych religii. Cechowały go w głównej mierze poczucie wolności sprzeciwiające się wszelkiemu przymusowi społecznemu, nakazom wiary czy stylu w twórczości oraz przenikliwość uważnego obserwatora codzienności.
W niespotykany sposób łączył duchowość z bogactwem języka, symboliką zakorzenioną w tradycjach literatury Wschodu. Był poetą bezdroży, oceanów, pól i miejskich przestrzeni, a także wschodnich pałaców. Poetą drogi, nieskrępowanego wędrowania w olśnie nad pięknem ziemi i ludzkiego losu.
W dwudziestu czterech esejach i poematach składających się na niniejszy zbiór, m.in.: O pięknu, Naturze, Ukrytej rzeczywistości, Śmierci czy nieśmiertelności duszy odnajdziemy utwory nacechowane bogactwem wyobraźni pokazujące dziecięcą naiwność, młodzieńczy bunt i subtelną autoironię dojrzałego twórcy.
Dzieło to prezentuje głęboką duchowość, szacunek dla wszystkiego życia i podziw dla praw wszechogarniającej Natury. Tchnie z niego głębokie współczucie i empatia będące dla autora esencją religijności. "Poeta jest ptakiem obdarzonym nadziemską doskonałością, który uciekł ze swej niebiańskiej dziedziny i przybył do tego świata, aby w nim śpiewać.
Jeśli go nie ugościmy, rozpostrze skrzydła i wzleci ku swojej ojczyźnie", napisał w tym dziele.
