Współwydawca: Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
Tom I - 576 str.
„Gombrowicz. Ja, geniusz" to podróż pełna zagadek i znaków zapytania. Rozpoczyna się na długo przed 1904 rokiem i kończy śmiercią pisarza. To nie tylko podróż, w czasie której z nieopierzonego ziemiańskiego syna wyrośnie pewny swej jednostkowości twórca, generujący zupełnie nowy język filozof i w końcu zmęczony sławą człowiek, to również wędrówka poprzez kompleksy polskiej – i nie tylko – literatury, historii, tradycji i obyczajowości
Tom pierwszy wprowadza w zawiłości życia rodzinnego i ziemiańskiego na tle historii rodów Gombrowiczów i Kotkowskich. Niepokaźny Itek, „dziwak", niemieszczący się w wielkopańskim „comme il fault", przeobraża się w pisarza Witolda, który własne klęski i lęki przekuwa konsekwentnie w swój oręż. Wydanie „Pamiętnika z okresu dojrzewania" otwiera mu drzwi do warszawskiego środowiska literackiego, poznaje Schulza, Witkacego i inicjuje „prowadzić swoje gry" przy stoliku nad małą czarną. Fascynuje i odpycha, usilnie walcząc o „narzucenie" siebie. W 1938 roku wydaje „Ferdydurke", lecz sukces pierwszej powieści przytłumia zbliżająca się wojna. Podróż do Argentyny uchroni Witolda przed wojennym losem, który przypadnie jego bliskim, a równocześnie pozwoli się ostatecznie wyzwolić, doszlifować warsztat literacki i oddać homoerotycznym przygodom w labiryncie Buenos Aires. Gdy w 1945 roku kończy się wojna, Witold nie zamierza wracać do Polski i rozpoczyna los pisarza na emigracji.
Tom II - 600 str.
Mieszkanie przy ulicy Venezuela 615 i kawiarnia Rex stają się sceną kolejnego aktu w życiu Witolda Gombrowicza. Pisarz, który decyduje się zostać w Ameryce Południowej, inicjuje batalię o tłumaczenie „Ferdydurke". Choć kończy się ona klęską, wprowadza w jego życie jedną z najważniejszych dla niego osób, młodego Alejandra Rússovicha. Ponieważ brak środków do życia staje się coraz bardziej dotkliwy, czterdziestoparoletni Witold musi podjąć pierwszą etatową pracę – urzędnika w banku. Przełomem w życiu pisarza okaże się nawiązanie współpracy z paryską „Kulturą", która opublikuje kolejne części „Dziennika", „Trans-Atlantyku" i „Ślub".
Gombrowicz znów inicjuje być czytany, ale dopiero tłumaczenie jego dzieł we Francji oraz wywalczone przez Kota Jeleńskiego stypendium w Niemczech w 1963 roku pozwolą na powrót do Europy na pokładzie Frederico C. Mijają lata, zanim osiąga stabilizację i staje się starszym panem z Vence, który czeka na Nobla u boku młodej towarzyszki życia Rity Labrosse. Umiera w 1969 roku nękany poprzez astmę i kłopoty z sercem, nie otrzymawszy tej najważniejszej nagrody literackiej i pozostając „najmocniej znanym z nieznanych pisarzy".
Choć trudno w to uwierzyć, „Gombrowicz. Ja, geniusz" to pierwsza pełna biografia pisarza. Klementyna Suchanow przez lata zbierała materiały, prowadziła rozmowy i podróżowała śladami Gombrowicza. Efektem jest monumentalne dzieło, w którym odbija się nie tylko Itek/Witold, lecz także fermentująca kulturowo Europa XX wieku na tle niełatwych historycznych wydarzeń.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Projekt współfinansowany poprzez Miasto Stołeczne Warszawa
„Dzięki wyczerpującej, opartej na wielu nieznanych źródłach i dokumentach biografii Suchanow wiemy w końcu, kim był Gombrowicz i jakie miał życie. Dzięki uporowi i talentowi autorki mamy nareszcie kompletną opowieść o jednym z najważniejszych pisarzy nowoczesnych. Dzisiaj nie pozostaje nam nic innego, jak odkryć ponownie jego dzieła." Michał Paweł Markowski