Książka po raz pierwszy została wydana w Anglii w 1937 roku i niemal z dnia na dzień stała się bestsellerem. To jeden z najkorzystniejszych i najbardziej wnikliwych zbeletryzowanych reportaży. Orwell jak wiemy doświadczył na własnej skórze, jak żyli wyzyskiwani, upośledzeni poprzez los i gospodarkę rynkową nędzarze. Konsekwencją prowadzonego przez niego "eksperymentu" jest Droga na molo w Wigan.
Pierwsza część książki mieści napisaną w pierwszej osobie reportażową relację o pracy, życiu, warunkach mieszkaniowych, zwyczajach i swoistej subkulturze robotników z Wigan oraz z okolic Barnsley i Sheffield. Były to wówczas najmocniej uprzemysłowione okręgi obszernej Brytanii, gdzie wyciągano węgiel i gdzie znajdowały się huty, a także szerokie zakłady produkcyjne. Opis pracy w kopalni węgla do dziś uchodzi za majstersztyk światowego reportażu. Wyśmienity jest na dodatek bardzo wprost szczegółowy opis codziennej egzystencji ludzi wyzyskiwanych, biednych, bezrobotnych. Orwell wyraźnie poszukuje tu odpowiedzi na pytanie, dlaczego ci, którym kraj zawdzięcza dostatek i funkcjonowanie - zwykle górnicy - są tak nieludzko traktowani i żyją w tak nieopisanej nędzy.
Druga część książki w szczególnie niekorzystnym świetle ukazuje realia ówczesnego socjalizmu, stanowiącego właściwie domeną middle class i lekceważącego tych, dla których wspomniany socjalizm mógłby być dobrodziejstwem. Tę część powszechnie uznaje się za jeden z najznakomitszych w światowej literaturze politycznej traktatów o socjalizmie, jego twórcach, błędach i zaletach.
George Orwell (właśc. Eric Arthur Blair, 1903 -1950), angielski powieściopisarz, eseista, krytyk literacki i publicysta. Badacz kultury modnej i masowej, sympatyk i działacz niekomunistycznej lewicy. Przyjaciel Polski i Polaków; przedwczesna śmierć spowodowała, iż nie napisał planowanej powieści o zbrodni katyńskiej. Największy rozgłos przyniosły mu utwory Folwark zwierzęcy i Rok 1984, ogólnie szanowane za dzieła literackie oddające najpełniej oblicze i sens XX wieku. Warto jednak poznać także inne jego powieści: Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Na dnie w Paryżu i w Londynie.
