Dzienniki 1983-1987

Wiktor Woroszylski - poeta, prozaik, tłumacz literatury rosyjskiej. Początkowo związany z socrealizmem, później - po osobistym doświadczeniu pacyfikacji Węgier w 1956 roku - coraz bardziej krytyczny wobec systemu. W latach 70. I 80. Związany z opozycją demokratyczną - współpracownik KOR, redaktor,,Zapisu"; internowany po wprowadzeniu stanu wojennego. Ten dziennik to dla powojennej historii Polski świadectwo zasadnicze. Jego autor przeszedł drogę standardową dla wielu polskich intelektualistów w drugiej połowie XX wieku: od uwikłania w komunizm do czynnego sprzeciwu wobec niego. Był nie tylko świadkiem, lecz i uczestnikiem wielu kluczowych dla powojennej historii zdarzeń, także wpływając na ich przebieg. Jest to kronika środowiska nonkonformistycznego, spisywana dodatkowo w czasach, gdy samo prowadzenie takich zapisów wymagało niemałej odwagi, a zarazem - wyrazisty portret tego środowiska, wzmacnianego wewnętrznie przez przyjaźń i wzajemną lojalność i stającego się nieprzemijalnym przykładem wolności. Tom 2 - zapis ze środka lat 80. - dokument czasu społecznej stagnacji wywołanej stanem wojennym i świadectwo prób jej przełamywania. "Czy się nie boję$961 Nie jestem już młody. Za parę miesięcy kończę 57 lat. Przeżyłem w życiu mnóstwo korzystnego i złego. Bałem się przeróżnych rzeczy. Boję się różnych rzeczy. Między innymi boję się, żebym nie zaczął się bać tego, co moje - swoich myśli, uczuć, poglądów, tego, co mam do powiedzenia i napisania, książek w swojej bibliotece, spotkań z ludźmi, z którymi mam ochotę się spotkać, publicznego wystąpienia w obronie przyjaciół, których spotkało nieszczęście. Tego boję się najistotniej - inne strachy, choć może realne, mimo wszystko mniej mi dokuczają." 27 marca 1984 Powyższy opis pochodzi od wydawcy.