W końcu naczyć się żyć to w życiu Jacquesa Derridy wywiad ostatni i traktujący o rzeczach ostatnich: o życiu, śmierci, życio-śmierci i przeżyciu. Derrida demonstruje siebie jako myśliciela przeżycia (survie), tym samym dystansując się do tradycji filozoficznej, którą określił platoński imperatyw melete thanatou, czyli nauki umierania.
Derrida staje po stronie życia jako przeżycia, które bezustannie musi zmagać się ze śmiercią, utratą i żałobą, lecz póki przeżywa - nie poddaje się i nie przyjmuje Heideggerowskiego wyroku bycia-ku-śmierci jako dydaktycznego autorytetu.
Życie określone przez survie jest skończone, lecz nie definiuje się poprzez swój kres: jest pełnoprawnym życiem, pomimo tego, że nie może liczyć na nieśmiertelność. W istocie w ogóle się nie definiuje: życia nie sposób się nauczyć.
Stąd, jak za każdym razem u Derridy, subtelna zabawa słowna w tytule: życie można żeby ogarnąć tylko "w końcu", a więc wtedy, gdy już zabraknie ucznia. W ten sposób generuje Derrida nowy, skromnie witalistyczny rodzaj mądrości w stylu innowacyjnej docta ignorantia: nawigując pomiędzy od za każdym razem umierającą filozofią (od Platona do Heideggera) a chrześcijańską obietnicą życia wiecznego, Derrida kreśli trzeźwą pochwałę życia skończonego, które nie pojmuje się przez pryzmat własnego kresu, lecz pozostaje otwarte, niedokończone i niewyuczalne - aż do samego końca.
Piotr Sadzik, tłumacz i autor posłowia, doskonale wychwycił wszystkie elementy Derridiańskiej "uczonej niewiedzy", która odsłania nam inne, dotąd w Polsce nieznane oblicze twórcy dekonstrukcji: myśliciela, który tym razem zmaga się z tekstem własnego życia.
Tytuł W końcu nauczyć się żyć Autor Jacques Derrida Wydawnictwo Eperons-Ostrogi EAN 9788366102675 ISBN 9788366102675 Kategoria Literatura, Wywiady liczba stron 80 Rok wydania 2021 Oprawa broszurowa
