„Wspomnienia 1937-1944" Ireny Łucyk to niezwykłe świadectwo czasów poprzedzających wybuch II wojny światowej i lat okupacji; opis codziennego życia w zderzeniu z wielką historią – wybuchem wojny, wkroczeniem sowietów, hitlerowskiej okupacji – widzianego oczami młodej kobiety wchodzącej w dorosłość.
Irena Łucyk z domu Zaremba, urodziła się 10 lutego 1921 roku w Kępnie, dokąd to rodzina jej matki Aliny została skierowana po ewakuowaniu się z Wołynia w sierpniu 1919 roku.
W dniu 1 września 1939 roku Irena Zarembianka została mężatką. Była jeszcze uczennicą klasy maturalnej liceum im. Anny Jabłonowskiej w Białymstoku. Ślub planowany był na kilka tygodni później, lecz został przyspieszony z powodu wybuchu wojny.
W połowie 1940 roku przyszło na świat pierwsze dziecko młodych małżonków. W tym czasie pojawiło się zagrożenie wywózką na Sybir. By jej uniknąć, rodzina pospiesznie opuściła miasto. Do końca wojny ukrywała się w zróżnicowanych miejscowościach na terenie Białostocczyzny.
