"Książka jest pierwszą powstałą w języku polskim monografią twórczości Friedricha Schlegla. Autor inicjuje od scharakteryzowania sformułowanej poprzez Schlegla we wczesnym okresie twórczości koncepcji ironii romantycznej, następnie prezentuje kontekst, w jakim koncepcja powstała, szczególną uwagę poświęcając dramatom Ludwiga Tiecka oraz polemikom Hegla, w ostatniej części pracy omawia koncepcję ironii Sokratesa i jej związki z teoriami Schlegla.
Analiza koncepcji historycznych jest dla autora punktem wyjścia do przedstawienia własnej idei interpretacyjnej dotyczącej ogólnego sensu pojęcia ironii, której jedynie częściową egzemplifikacją były omawiane teorie."
Analiza koncepcji historycznych jest dla autora punktem wyjścia do przedstawienia własnej idei interpretacyjnej dotyczącej ogólnego sensu pojęcia ironii, której jedynie częściową egzemplifikacją były omawiane teorie."
