Powieść Antonina Bajai mogłaby nosić dużo tytułów, na przykład:,,Koniec starych czasów w Zlínie" albo,,Morawski Amarcord". To wspomnienia z tużpowojennego dzieciństwa, kiedy mieszkańcy Zlína witali wyzwolicieli chlebem i solą, na futbolowym boisku rozgrywało się,,karanie gestapowca", a przedstawiciele tak zwanej burżuazji wierzyli w powrót masarykowskiej republiki i prosperity spod znaku Bat'y.
To dzieciństwo mogło choćby być szczęśliwe, gdyby nie żelazna kurtyna. W prozie Bajai ożywa wielka i niepokaźna historia Czech i Moraw. Kraj to dla autora przestrzeń pamięci: osobistej, rodzinnej, historycznej, wreszcie: mitycznej.
W formie listów do siostry prowadzi kronikę miasteczka w czasie gottwaldyzacji, gdy następują próby zaprowadzenia takich zmian, żeby miasto jak najmocniej przypominało sowieckie wzory. Zlín z czasów pierwszej republiki, ze swoją wolnomyślicielską atmosferą, miał zostać wymazany z pamięci, podobnie jak miała zniknąć jego elita społeczna, w tym także rodzina doktora Bajaji.
Antonín Bajaja - czeski pisarz. Pochodzi z rodziny lekarzy, ukończył studia na Uniwersytecie Rolniczym i Leśnym im. Mendla w Brnie. Pracował jako zootechnik, kierował laboratorium rolniczym w Zlinie. Od 1991 roku redaktor brneńskiego oddziału radia czechosłowackiego, rok później rozpoczął pracę dziennikarza w dzienniku,,Prostor", a także czasopiśmie,,Týden" oraz w Radiu Wolna Europa.
Debiutował w 1982 roku powieścią,,Mluviti stříbro". Za wydaną w 2003 roku powieść,,Zvlčení. Romaneto o vlcích, lidech a úkazech" nagrodzony prestiżową Magnesia Litera (2004), zaś Nad piękną, modrą Dřevnicą z 2009 roku została uhonorowana narodową nagrodą literacką.
Jego powieści przekładane są na angielski, rosyjski, białoruski, bułgarski, słoweński i węgierski.
