Struktura przedmiotowej publikacji jest oparte na prezentacji: przyczyn modernizacji, podmiotów modernizacji, strategii modernizacji, płaszczyzn modernizacji i polskiej racji stanu w procesach modernizacji UE.
Przyczyny modernizacji wynikają z konieczności unowocześnienia UE, ulepszonego jej dopasowania do produktywnego rozwiązania stojących przed nią problemów. Są to równocześnie problemy wewnętrzne, w tym w szczególności osiągnięcie spójności społeczno-gospodarczej, demokratyzacja i legitymizacja systemu politycznego, zagwarantowanie sterowalności UE i zarządzania kryzysowego; jak i zewnętrzne: problemy globalizacyjne, światowy kryzys gospodarczy, wyzwania rozwojowe.
Podmiotami modernizacji w wielopoziomowym systemie politycznym UE są: państwa członkowskie i ich regiony, instytucje unijne, partie polityczne i grupy interesu, obywatele UE. Strategie modernizacji są rozpatrywane w potrójnym wymiarze - jako cel i zadania, a także wynikające z nich przedsięwzięcia realizacyjne; wzorzec działania formułowany w procesie cząstkowych zmian; pozycja zapewniająca uzyskanie przewagi konkurencyjnej UE na forum międzynarodowym.
Płaszczyzny modernizacji to obszary działania UE uwzględniające konteksty: aksjologiczny, proceduralny i komunikacyjny. Polska może brać czynny udział w procesie modernizacji. Jego efekty są następstwem umiejętności budowania zmiennych koalicji z innymi państwami członkowskimi, jakości administracji krajowej i polskiego przedstawicielstwa na poziomie unijnym.
Publikacja powstała we współpracy z Katedrą Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
