Powierzyła się Ojcu Pio w pełni i we wszystkim: w życiowych wyborach, relacjach z innymi, myślach, uczuciach, na drodze do Boga. On: znakomity nauczyciel, mistrz, lecz także brat, przyjaciel, ojciec.
Ona: nadzwyczajna uczennica, która chciała tylko tego, czego on chciał. Za każdym razem mu towarzyszyła i we wszystkim bez zastrzeżeń była posłuszna. Wiedział, że może na nią liczyć. Prowadził ją od maleńkości, przez studia, pracę pedagogiczną (była nauczycielką w szkole), w każdej codziennej aktywności.
Dbała o codzienne zapotrzebowania Ojca Pio jak siostra. Troszczyła się o jego bieliznę i ubrania, opiekowała się nim, gdy źle się czuł. Zastępowała mu najbliższą rodzinę, której troski Ojciec Pio szczególnie potrzebował, choćby ze względu na swoją kondycję zdrowotną.
$685 Zdecydowaliśmy się na publikację zapisków Cleonice Morcaldi, widząc, że rośnie zainteresowanie osobą Autorki,też dlatego, aby zapobiec wydobywaniu pochopnych wniosków na podstawie fragmentarycznych danych i wyrwanych z kontekstu cytatów.
Wydajemy je w całości, wychodząc od oryginalnego rękopisu i precyzyjnie zachowując porządek, choć czasem, by nie powiedzieć często, kolejne wydarzenia nie trzymają się chronologii. Kilka słów wyjaśnienia należy się odnośnie do niektórych słów - tak Cleonice, jak i Ojca Pio - uważanych za zbyt śmiałe.
Przyglądając się im na płaszczyźnie teologicznej, trzeba stwierdzić, iż język tych wypowiedzi jest nie tylko wyrazem obszernej duchowej miłości Cleonice do kapłana, ale ma także wszystkie parametry języka wysokiej mistyki, specyficznego dla znanych z historii osób niezwykle oddanych Bogu.
(wstęp) Cleonice Morcaldi Urodziła się w San Giovanni Rotondo 22 stycznia 1904 roku - skrupulatnie w dniu, w którym Ojciec Pio składał pierwsze śluby zakonne po roku nowicjatu. Jej ojciec Filippo zmarł w 1915 roku, gdy Cleonice miała zaledwie jedenaście lat.
Matka, Carmela Fiorentino, odeszła z tego świata 2 kwietnia 1937 roku. Cleonice była przedostatnią z dziewięciorga ich dzieci: czterech chłopców, którzy zmarli w dziecięcym wieku, i pięciu dziewcząt. Gdy miała dwanaście lat, poznała Ojca Pio i została jego córką duchową, oddając się we wszystkim jego duchowemu kierownictwu.
Każde jego słowo, każdą myśl zapamiętywała i zapisywała w zeszytach, których z czasem było coraz więcej. Kopiowała je i przekazywała czcicielom Ojca Pio: dzieciom duchowym, pielgrzymom, kapłanom. Tak pojmowała swoja misję: upowszechnić naukę Jezusa zawartą w słowach Ojca Pio, których stała się depozytariuszką dla dobra duchowego wszystkich ludzi.
Zadanie to wykonywała aż do końca swoich dni. Zmarła 23 lutego 1987 roku, w wieku osiemdziesięciu trzech lat.
