Generał franz halder

Autorka, Heidemarie hrabina Schall-Riaucour, wnuczka generała pułkownika Franza Haldera, pisząc biografię byłego szefa Sztabu Generalnego niemieckich Wojsk Lądowych (1938-1942) miała dostęp do całej masy nieopublikowanych dotychczas tworzyw.

Obok korespondencji i studiów z prywatnego archiwum generała oparła się przeważnie na bezpośrednich wywiadach przeprowadzonych z tym wybitnym strategiem. Dzięki czemu jej książka może otrzymać miano źródła pierwotnego.

jeszcze przeciwnicy uznawali Haldera za wybitnego wojskowego fachowca i postępowego, obdarzonego intuicją, a także zdolnościami operacyjnymi, dowódcę, który dzięki rozpoznaniu w porę wielkich możliwości tkwiących w broni pancernej uchodził za znakomitego stratega.

Generał był człowiekiem nietrzymającym się nieelastycznych dogmatów i otwartym na rozwój strategii i taktyki będący wynikiem postępu technologicznego. Sukcesy odnoszone przez niemieckie wojska w trakcie II wojny światowej od 1939 roku aż do odwołania Haldera przez Hitlera we wrześniu 1942 roku były w głównej mierze efektem pracy kierowanego przez niego Sztabu Generalnego.

Ten głęboko wierzący ewangelik i namiętny niemiecki patriota, wywodzący się ze starej bawarskiej wojskowej rodziny, już wcześnie rozpoznał krzywdzącą politykę Hitlera. Z moralno-politycznego poczucia odpowiedzialności wobec narodu i własnego sumienia - rozdwojony pomiędzy klasycznym wojskowym posłuszeństwem a negacją zwyrodniałej władzy państwowej - wybrał drogę stawienia oporu w środku dowództwa niemieckiego Wehrmachtu.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.