Akcja książki pozwala zajrzeć poza zasłony czasu lat trzydziestych życia zakopiańskiej bohemy, zwanej poprzez wielu dekadencją, jak na dodatek kręgów intelektualnej prosperity przedwojennej Polski. Postacie autentycznie wówczas żyjących, a niejednokrotnie nieznanych albo zapomnianych osób mieszają się z prominentami jak Słonimski, Gombrowicz, Boy-Żeleński, Tatarkiewicz, no i oczywiście Stanisław Ignacy Witkiewicz, który jest jednym z głównych postaci książki.
Napisano niezwykle mnóstwo prac o tym wielce kontrowersyjnym artyście, dramaturgu i filozofie,ilość pozycji zbeletryzowanych dotyczących jego życia codziennego, zmagania się z ówczesną rzeczywistością czy pracy jako artysta sprowadza się zaledwie do kilku tytułów.
To na tle ostatnich sześciu lat życia Witkacego zostaje tu wskrzeszona jedna z jego wysoce medialnych modelek, nieznanych ogółowi. Jest nią Genia Wyszomirska (babka autora), zwana też,,Asymetryczną Damą".
Zostawiła ona wnukowi w spadku szczególnie bogaty materiał informacyjny o swoich koneksjach zarówno z Witkacym, jak i z resztą ówczesnej intelektualnej elity lat poprzedzających wojnę, którym autor dzieli się z czytelnikiem.
Powieść oddaje nastrój ówczesnej epoki z dużą dozą humoru, opisów efektowna Tatr, jak na dodatek nutą dyskretnej erotyki. Jest tu również próba rozładowania narosłych przez lata utartych i krzywdzących szablonów wartościowania ówczesnego zakopiańskiego środowiska.
Należy jeszcze podkreślić, że książka jest utrzymana w stylu językowym tamtych lat i pisana w konstrukcji scenariusza filmowego. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
