treść, naukowo badać metodami filologicznymi, pytać o autora i o czas napisania, określać gatunek literacki, język i
styl, oceniać sposób wydania, albo tylko trzymać na półce obok woluminów klasyki światowej. Zupełnie inne jest
podejście do niej z pozycji wiary. Ona sama zresztą, czytana z uwagą, prowadzi do religijnej wiary i ją umacnia. Dla
chrześcijan jest to księga święta. Katechizm Kościoła Katolickiego i Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym
Soboru Watykańskiego II pouczają, iż Bóg jest jej autorem równie jak Starego Testamentu, gdyż obydwa Testamenty
stanowią jedną całość. To, co w nich jest zawarte w kwestiach wiary i moralności, powstało pod natchnieniem Ducha
Świętego. Ludzie zapisujący Słowo Boże byli powołani poprzez Boga. Nazywamy ich głównie hagiografami, redaktorami
lub nawet autorami, lecz w ograniczonym sensie. Tak zredagowane teksty święte zostały przekazane poprzez Boga
Kościołowi. Ze względu na Autora i ze względu na treść Stary i Nowy Testament nazywane są także Pismem świętym,
Biblią, Objawieniem albo księgami świętymi (grecki wyraz biblia znaczy zwoje, księgi, biblioteka). W gruncie rzeczy
całe Pismo święte mówi o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, który stał się człowiekiem dla zbawienia ludzi. Objawia
miłość Boga do ludzi, demonstruje godność i ostateczne powołanie człowieka, uczy go drogi do wiecznej chwały i radości,
bo w Chrystusie, według tejże Biblii, człowiek uzyskuje od Boga możliwość uwolnienia się z niewoli grzechów, czyli
zła etycznego, które skaziło choćby jego naturę, oraz możliwość zmartwychwstania, wniebowstąpienia i uwielbienia
przy Bogu. Tę drogę zbawienia objawia najczęściej Nowy Testament.
Niniejszy przekład Nowego Testamentu powstał z okazji jubileuszowego roku łaski, to jest dwutysięcznego roku
od narodzenia się w ciele Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. W przeciwieństwie do innych polskich przekładów, nie
wyróżnia się w nim tytułami logicznych cząstek ksiąg, gdyż nie ma ich także w oryginale.
(ks. Prof. Remigiusz Popowski SDB)