'Narzucającym się rysem poetyki Pawła Tańskiego jest sensoryczna obrazowość, która służy za materialny dowód istnienia, gdyż ogarnia w wyliczeniowej deskrypcji wszystkie dające się pochwycić zmysłami okoliczności bycia.
Podmiotowość reprezentują w głównej mierze receptory, toteż otaczający świat zalewają wysokie fale postrzeganych detali, stwarzając ramę dla niewyrażalnego bezpośrednio 'Ja', które niewidzialnie sytuuje się zawsze w domniemanym centrum ruchomego widnokręgu.
Opis świata przypomina reportaż totalny, redagowany na potrzeby radia i telewizji, lecz zarazem zawiera geopolityczne plany boskie, obejmujące wszechwiedzę o rzeczach i zdarzeniach przeszłych i przyszłych, faktycznych i osiągalnych.
Widoki w planie ogólnym zderzają się, niby w filmowym przeciwujęciu, z mikroobserwacją detalu w pokaźnym zbliżeniu. Perspektywa prywatna krzyżuje się ze społeczną; sprawy świata spotykają się z intymnością aktu i erotyku, gdyż 'od kreski jej oczu początkuje się świat'.' Z posłowia Piotra Michałowskiego Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
