Chavoret Jaruboon był odpowiedzialny za rozstrzelanie pięćdziesięciu pięciu więźniów w niesławnych tajlandzkich więzieniach. Będąc chłopcem, chciał zostać nauczycielem tak jak jego ojciec, ale jego życie zmieniło się, gdy wybrał jedną z najtrudniejszych prac na świecie. Niezwykła historia człowieka, który wybrał śmierć jako swoje powołanie, opisana w książce Ostatni kat, przedstawiona została szczerze i niejednokrotnie w niepokojący sposób, ale z zaskakującym humorem i żywymi emocjami. Ostatni kat nie jest asygnowany dla osób o słabych nerwach. Zabiera cię bowiem za kraty niesławnego więzienia "Bangkok Hilton" w cienie ponurych komnat śmierci.
Z fragmentu książki:
Po dziesięciu latach odgrywania drugoplanowej roli w procesie egzekucyjnym, wreszcie obejmowałem rolę wiodącą. Pragnąłem jedynie tego, aby skazańcy zginęli szybko, bez bólu. Własną ręką wybrałem piętnaście nabojów. Nie spodziewałem się zużyć ich wszystkich,poprzez lata naoglądałem się chybionych strzałów i wolałem być w pełni przygotowany, tak na wszelki wypadek. To musiał być doskonały, czysty strzał. Kiedy skończymy, będzie dużo krwi.
Skazańcy wychodzili za klawiszami ze skrzydła więzienia, oczy mieli spuszczone. Nikt nic nie mówił, bo o czym tu mówić? Nie obrażało się "chodzącego nieboszczyka", pytając go raz jeszcze, czy naprawdę jest winny. Na deklaracje niewinności i tak było już za późno. Poza tym - oni byli winni. My to wiedzieliśmy i oni to wiedzieli. Było wśród nich dwóch recydywistów, członków gangu złodziei-zabójców. Trzeci działał na własną rękę, lecz wyniki osiągnął takie same. Każdy dostawał taką karę, na jaką sobie zapracował własnymi uczynkami.
Książka jest czwartym tytułem z serii \"Rozmowy z Katem\":
Spowiedź polskiego kata - Jerzy Andrzejczak, 2018
Dziennik kata - John Ellis, 2019
Doświadczenia kata - James Berry, 2019
Ostatni kat - Chavoret Jaruboon, 2019
Czarny dziennik kata - Jean Ker
Był sobie wesoły kat - Alan Shadrake
Z fragmentu książki:
Po dziesięciu latach odgrywania drugoplanowej roli w procesie egzekucyjnym, wreszcie obejmowałem rolę wiodącą. Pragnąłem jedynie tego, aby skazańcy zginęli szybko, bez bólu. Własną ręką wybrałem piętnaście nabojów. Nie spodziewałem się zużyć ich wszystkich,poprzez lata naoglądałem się chybionych strzałów i wolałem być w pełni przygotowany, tak na wszelki wypadek. To musiał być doskonały, czysty strzał. Kiedy skończymy, będzie dużo krwi.
Skazańcy wychodzili za klawiszami ze skrzydła więzienia, oczy mieli spuszczone. Nikt nic nie mówił, bo o czym tu mówić? Nie obrażało się "chodzącego nieboszczyka", pytając go raz jeszcze, czy naprawdę jest winny. Na deklaracje niewinności i tak było już za późno. Poza tym - oni byli winni. My to wiedzieliśmy i oni to wiedzieli. Było wśród nich dwóch recydywistów, członków gangu złodziei-zabójców. Trzeci działał na własną rękę, lecz wyniki osiągnął takie same. Każdy dostawał taką karę, na jaką sobie zapracował własnymi uczynkami.
Książka jest czwartym tytułem z serii \"Rozmowy z Katem\":
Spowiedź polskiego kata - Jerzy Andrzejczak, 2018
Dziennik kata - John Ellis, 2019
Doświadczenia kata - James Berry, 2019
Ostatni kat - Chavoret Jaruboon, 2019
Czarny dziennik kata - Jean Ker
Był sobie wesoły kat - Alan Shadrake
