Państwo niepodległe. Twórcy – strategie – komunikacja społeczna to praca z historii myśli politycznej i komunikacji społecznej, zawierająca spory materiał faktograficzny, w tym analizy idei, wyobrażeń, koncepcji rzutujących na zarys państwa polskiego, przede wszystkim recypowanych wiek temu, ale i współcześnie i propozycje pojęć i modeli właściwych badaniom zagadnień suwerenności państwa, aksjologii i kultury politycznej wybranych ruchów politycznych lub ogólniej polskiego społeczeństwa.
Zebranie w jednym tomie najróżniejszych w swoim charakterze, bliskich jednak tematycznie wypowiedzi inspirowane było – jak zaznaczono we wstępie – rocznicą odzyskania niepodległości przez Polskę oraz dyskusją toczoną w ramach IV Kongresu Politologii „Państwo w czasach zmiany” na temat analogiczny do tytułu rozprawy.
Państwo niepodległe, stanowiące tu oś koncentrującą zainteresowania, jest samo w sobie ciekawe ze względu na współcześnie konstatowane procesy erozji instytucji utożsamianych z państwem narodowym w ogóle i przez drugie z pojęć – niepodległość, dla polskich twórców poprzez wieki będącą wartością w pierwszej kolejności autoteliczną, dalej zaś instrumentalną, w tym znaczeniu, iż fundamentalną, stanowiącą punkt wyjścia do innych, jednakowo złożonych i jednakowo dyskutowanych celów politycznych.
Z recenzji dr hab. Magdaleny Mikołajczyk, prof. Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
