Ètienne Klein, francuski fizyk i filozof nauki, wyruszył w podróż po Europie śladami Alberta Einsteina, zatrzymując się w czasach i miejscach, które stały się punktami zwrotnymi w losach wyśmienitego uczonego: Aarau, gdzie szesnastoletni Einstein dumał nad tym, co żeby było, gdyby dosiadł okrakiem promienia światła; Zurych, gdzie w 1901 r.
uzyskał dyplom inżyniera i zaczął pasjonować się fizyką doświadczalną; Berno, gdzie pracując w Federalnym Urzędzie ds. Własności Intelektualnej opublikował pięć artykułów, w tym jeden na temat szczególnej teorii względności, który zrewolucjonizował pojmowanie stosunków między czasem a przestrzenią; Praga, gdzie w 1912 r.
w jego umyśle pojawiła się idea, że grawitacja zakrzywia tor światła, będąca zalążkiem ogólnej teorii względności. A potem Bruksela, Antwerpia i wreszcie Coq-sur-Mer, gdzie w 1933 r. Spędził kilka miesięcy przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych.
Wyjazdem na za każdym razem. W tej drodze od wygnania do wygnania, jaka naznaczyła życie Alberta Einsteina, portem, w którym zacumował na stałe, była fizyka. Od dzieciństwa pozostał również wierny sztuce zadawania pytań.
Był tajemnicą, do której Ètienne Klein podchodzi z tkliwością i podziwem. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
