kompilacja dwudziestu siedmiu opowiadań Ernesta Hemingwaya spoza kanonicznej antologii "49 opowiadań" stanowi dopełnienie dorobku noblisty w krótkiej formie. Hemingway rozważał opublikowanie kolejnego zbioru już w 1939 roku, lecz kiedy zaczął pisać powieść – wydaną później jako "Komu bije dzwon" – wszystkie pozostałe projekty pisarskie zostały odsunięte na bok.
Znalazły się tu teksty dotyczące hiszpańskiej wojny domowej (ujrzały światło dzienne dopiero po śmierci autora), w których bohaterowie mierzą się z wszechobecną przemocą i śmiercią, a normalności i wytchnienia poszukują w madryckim barze u Chicotego.
Inne opowiadania rozgrywają się między innymi na Kubie oraz w północnym Michigan, gdzie Hemingway spędził młodość, stąd podejrzewa się, że przynajmniej część wątków ma podłoże autobiograficzne. Kolejne teksty, osadzone w dodatku w Stanach Zjednoczonych, nawiązują do doświadczeń pisarza jako męża i ojca.
Wśród Pozostałych opowiadań znalazły się dwie bajki dla dzieci opublikowane w 1951 roku, a zbiór zamyka sześć opowiadań z cyklu o Nicku Adamsie. Ten tom udowadnia, iż Hemingway nie tylko osiągnął mistrzostwo w pisaniu powieści, ale także potrafił w sugestywny sposób wykreować literackie uniwersum w krótkiej formie prozatorskiej.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
