Saga o Jarlu Broniszu

Niesamowity świat skandynawskich i słowiańskich wojowników.

Królestwo mężnych rycerzy i okręty pełne dzikich zbrojnych drużyn.

Potężni władcy, znaczna polityka i bezkresna miłość.

Koniec X wieku. Duński król Harald Sinozęby rozciąga swą władzę na bogate słowiańskie grody leżące u ujścia Odry. Na wyspie Wołyń (Wolin), obok miasta o tej samej nazwie, zakłada potężną warownię Jomsborg. Obsadza ją swoimi wikingami, którzy na zwrotnych łodziach zapuszczają się w głąb zatok i w górę rzek, rabując, gwałcąc i mordując.

Jomsborg podporządkowuje sobie w końcu solidny władca Słowian − Mieszko, który ukróca rozboje północnych najeźdźców. Jednak jego syn Bolesław Chrobry, widząc w wikingach potencjalnych sprzymierzeńców przeciwko Cesarstwu Niemieckiemu, pragnie jednocześnie objąć pełną władzę nad tymi terenami.

„Saga o jarlu Broniszu" to monumentalna opowieść oparta na kronikach i legendach. Jedna z najlepszych polskich powieści historycznych.

Władysław Jan Grabski (1901-1970) – pisarz, publicysta i poeta. Kreujeł powieści historyczne związane z Polską, jak jeszcze powieści współczesne. Swe najsłynniejsze dzieło, czyli „Sagę o jarlu Broniszu", rozpoczęte jeszcze przed II wojną światową, ukończył podczas okupacji. Był wówczas żołnierzem Armii Krajowej (ps. „Doktor Paweł"). Po wojnie, szykanowany poprzez władze komunistyczne, inwigilowany poprzez Służbę Bezpieczeństwa i wykluczony ze Związku Literatów Polskich, podupadł na zdrowiu. Pochowany został na warszawskich Powązkach.