hAnia to utwór wielowarstwowy. To książka spowiedź-lament, krzyk dzieci niczyich, sierot i podrzutków stygmatyzowanych na całe życie. Dzieci odtrąconych przez najbliższych, które nieraz i w dorosłym życiu wciąż dźwigają przeświadczenie o swej bezwartościowości.
Nie wszyscy mają wystarczająco siły, aby walczyć o miłość, o marzenia i przyjaźń; przeciwstawić się swym wyobrażeniom o własnej niższej wartości, bo jeśli matka-rodzicielka ich nie chciała, to znaczy, że byli gorsi.
Swój ból i bunt mogą wyrazić jedynie po cichu, w myślach, nigdy głośno i na forum, bo do tego niezbędna jest odwaga, a ta została w nich zniszczona. Książka ukazuje, jak prosto okaleczyć dziecko i zrobić z niego poturbowanego dorosłego, który często nie jest w stanie sprawnie się obronić.
