Globalizacja i towarzyszący jej wzrost współzależności pomiędzy państwami wymusza rozwój nowych form współpracy międzynarodowej. By wyjaśnić istotę tej kooperacji na gruncie nauki o stosunkach międzynarodowych, sformułowano teorię reżimów międzynarodowych, tj.
konglomeratów instytucji, traktatów, prawodawstwa i regulacji we wnętrzupaństwowych, a także nieformalnych ustaleń pomiędzy państwami, opartych na wspólnie podzielanych wartościach i zasadach. Reżimy międzynarodowe dowodzą swej przydatności w wielu dziedzinach, z których najważniejsze jest bezpieczeństwo.
Wśród licznych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby państw posiadających broń jądrową lub dążących do jej zdobycia. Aby ten wzrost zahamować, a jednocześnie umożliwić pokojowe korzystanie z energii atomowej, w 1968 r.
z inicjatywy USA, ZSRR i wielkiej Brytanii zawarto Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Zapoczątkowało to kształtowanie się międzynarodowego reżimu nieproliferacji broni jądrowej, dziś będącego jednym z najlepiej rozwiniętych i zinstytucjonalizowanych reżimów międzynarodowych.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.