W cywilizacji zachodniej trwa cykl wypierania śmierci zarówno z życia społecznego, jak i jednostkowej świadomości. Umieranie i śmierć ulegają zbanalizowaniu, śmierć wydaje się obca i nieoswojona.
Śmierć jest raczej tabuizowana i uznaje się ją za niepożądaną, dlatego jest objęta zakazem manifestowania, który ma powstrzymać ludzi od nadmiernego okazywania smutku i żalu. Tabu dotyczy rzeczy nieszablonowych, nienormalnych, form pośrednich między dwoma stanami trafnie sklasyfikowanego poprzez człowieka Uniwersum, na przykład sacrum i profanum, nadprzyrodzonego i ziemskiego.
Śmierć Jana Pawła II zakwestionowała większość współczesnych przekonań i wyobrażeń dotyczących umierania i społecznej roli umierających. Odchodzenie polskiego papieża, poprzedzone wieloletnim zmaganiem się z chorobą i niedołęstwem, przypomniało świadkom tego aktu, iż tradycja żegnania członka społeczności wymaga od nich spełnienia optymalnych rytuałów i obrzędów.
Stało się tak w świecie, w którym towarzyszenie umierającemu jest zaniechaną praktyką, dawna sztuka korzystnego umierania ars bene moriendi ulega zapomnieniu, a konającego człowieka umieszcza się w szpitalu, gdzie dochodzi do jego urzeczowienia i gdzie nie ma miejsca na długie pożegnanie w rodzinnym gronie.
Śmierć jest raczej tabuizowana i uznaje się ją za niepożądaną, dlatego jest objęta zakazem manifestowania, który ma powstrzymać ludzi od nadmiernego okazywania smutku i żalu. Tabu dotyczy rzeczy nieszablonowych, nienormalnych, form pośrednich między dwoma stanami trafnie sklasyfikowanego poprzez człowieka Uniwersum, na przykład sacrum i profanum, nadprzyrodzonego i ziemskiego.
Śmierć Jana Pawła II zakwestionowała większość współczesnych przekonań i wyobrażeń dotyczących umierania i społecznej roli umierających. Odchodzenie polskiego papieża, poprzedzone wieloletnim zmaganiem się z chorobą i niedołęstwem, przypomniało świadkom tego aktu, iż tradycja żegnania członka społeczności wymaga od nich spełnienia optymalnych rytuałów i obrzędów.
Stało się tak w świecie, w którym towarzyszenie umierającemu jest zaniechaną praktyką, dawna sztuka korzystnego umierania ars bene moriendi ulega zapomnieniu, a konającego człowieka umieszcza się w szpitalu, gdzie dochodzi do jego urzeczowienia i gdzie nie ma miejsca na długie pożegnanie w rodzinnym gronie.
Tytuł Sztuka dobrego umierania Autor Beata Pieńkowska-Wyżyńska Wydawnictwo Salwator EAN 9788375804201 ISBN 9788375804201 Kategoria Literatura, Religia ilość stron 196 Format 14,5x20,5 cm Rok wydania 2015 Oprawa broszurowa
