Książka składa się z 11 rozdziałów, poświęconych problematyce ciała i cielesności i ich znaczenia w relacji dziecka z rodzicami. Redaktorką naukową tomu jest profesor Katarzyna Schier, psycholog i psychoterapeutka, twórczyni wielu publikacji naukowych, wieloletni pracownik Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Autorki, osoby zawodowo zajmujące się psychologią kliniczną dziecka, zaprezentowały zarówno wyniki własnych badań empirycznych, jak również opracowania o charakterze klinicznym, ilustrowane przykładami. Kilka tekstów opisuje bezpośrednio relację matka-dziecko i dziecko-matka, inne podejmują ten problem nie wprost, odwołując się do obrazu opiekuna w umyśle osoby dorosłej, czyli posiadają charakter retrospektywny. Tytuł książki \"Samotne ciało...\" odwołuje się do tezy, zgodnie z którą dziecko może doświadczać samotności nie tylko w aspekcie psychicznym, ale także fizycznym.
Książka pod redakcją prof. Dr hab. Katarzyny Schier, o wymownym tytule \"Samotne ciało. Doświadczenie cielesności przez dzieci i ich rodziców\", podejmuje bardzo widoczny problem relacji pomiędzy ciałem a psychiką, a także jej związku z wczesnodziecięcymi doświadczeniami człowieka. (...) Autorki rozdziałów omawiają związki cielesności i sposobu jej doświadczania z wczesnodziecięcą relacją dziecka z opiekunami, odnosząc się spójnie teorii przywiązania Johna Bowlby\'ego, jej modyfikacji i poszerzeń i wybranych teorii psychodynamicznych, m.in. Teorii separacji - indywidualizacji Margaret Mahler. Jak wskazuje we wstępie Profesor Schier, zespół odwołuje się \"do tezy na temat tego, iż umysł dziecka powstaje w relacji z rodzicem, to znaczy, iż uwewnętrzniane są tysiące epizodów interakcyjnych posiadających miejsce w kontakcie dziecka z opiekunem\".
z recenzji dr hab. Anny Cierpki
Autorki, osoby zawodowo zajmujące się psychologią kliniczną dziecka, zaprezentowały zarówno wyniki własnych badań empirycznych, jak również opracowania o charakterze klinicznym, ilustrowane przykładami. Kilka tekstów opisuje bezpośrednio relację matka-dziecko i dziecko-matka, inne podejmują ten problem nie wprost, odwołując się do obrazu opiekuna w umyśle osoby dorosłej, czyli posiadają charakter retrospektywny. Tytuł książki \"Samotne ciało...\" odwołuje się do tezy, zgodnie z którą dziecko może doświadczać samotności nie tylko w aspekcie psychicznym, ale także fizycznym.
Książka pod redakcją prof. Dr hab. Katarzyny Schier, o wymownym tytule \"Samotne ciało. Doświadczenie cielesności przez dzieci i ich rodziców\", podejmuje bardzo widoczny problem relacji pomiędzy ciałem a psychiką, a także jej związku z wczesnodziecięcymi doświadczeniami człowieka. (...) Autorki rozdziałów omawiają związki cielesności i sposobu jej doświadczania z wczesnodziecięcą relacją dziecka z opiekunami, odnosząc się spójnie teorii przywiązania Johna Bowlby\'ego, jej modyfikacji i poszerzeń i wybranych teorii psychodynamicznych, m.in. Teorii separacji - indywidualizacji Margaret Mahler. Jak wskazuje we wstępie Profesor Schier, zespół odwołuje się \"do tezy na temat tego, iż umysł dziecka powstaje w relacji z rodzicem, to znaczy, iż uwewnętrzniane są tysiące epizodów interakcyjnych posiadających miejsce w kontakcie dziecka z opiekunem\".
z recenzji dr hab. Anny Cierpki
