Zamieszczone w niniejszym tomie eseje pochodzą z trzech książek W.G. Sebalda: Die Beschreibung des Unglücks (1985), Unheimliche Heimat (1991) i Logis in einem Landhaus (1998). Obiektami dociekań i interpretacji albo bohaterami esejów niemieckiego autora są m.in.
Arthur Schnitzler, Franz Kafka, Elias Canetti, Thomas Bernhard, Joseph Roth, Jean Améry, Jean-Jacques Rousseau, Gottfried Keller, Robert Walser, a do grona pisarzy dołącza Jan Peter Tripp, malarz i szkolny kolega Sebalda; osobny szkic został poświęcony fenomenowi pierwszych autorów żydowskich stwarzających w języku niemieckim, takich jak Leopold Kompert i Karl Emil Franzos.
W pierwszej części tomu Sebald przygląda się z reguły literaturze austriackiej, potem przechodzi do omawiania literackich jednostkowości Szwajcarii. W swej pracy korzysta na równi z kompetencji filologa i z licencji eseisty.
Jako badacz, jako krytyk i jako pisarz jest bowiem z reguły namiętnym czytelnikiem. Czyta uważnie, z bliska - wybiera z potoku narracji pojedynczą frazę i skupia się na jej szczególnym i złożonym znaczeniu.
Porusza się po mapie literatury własnym szlakiem. Opis nieszczęścia to tytuł zapożyczony od pierwszego zbioru esejów pisarza. Formuła celnie akcentuje to, co autora najmocniej interesuje w literaturze.
W przedmowie do książki z 1985 roku Sebald pisał:,,Ci, którzy obierają zawód pisarza, przede wszystkim nie zaliczają się do ludzi najmocniej niefrasobliwych. Jakże inaczej gotowi byliby wdawać się w niemożliwe zajęcie, polegające na poszukiwaniu prawdy$179 Opis nieszczęścia zawiera w sobie możliwość jego przezwyciężenia".,,Synchroniczna lektura trzech zbiorów eseistycznych Sebalda pozwala nie tylko wniknąć wobszar jego literackich fascynacji, lecz także wyraźniej zobaczyć nowatorskie elementy jednostkowej poetyki autora, a także prześledzić, jak stopniowo zmienia się wektor jego pisarstwa krytycznoliterackiego - jak od celnej akademickiej rzetelności przechodzi ono zwolna do luźnej eseistycznej celności" - z posłowia Arkadiusza Żychlińskiego.
W.G. Sebald (1944-2001) - niemiecki prozaik, eseista, poeta, krytyk literacki i literaturoznawca; jeden z najwybitniejszych pisarzy europejskich drugiej połowy XX wieku. Urodził się w Wertach w Bawarii, studiował literaturę niemiecką i angielską na uniwersytecie we Freiburgu i w szwajcarskim Fryburgu.
Od roku 1966, z niedługimi przerwami, studiował i pracował w Anglii, najpierw na Uniwersytecie Manchesterskim, potem na Uniwersytecie Anglii Wschodniej w Norwich (był m.in. Założycielem i pierwszym dyrektorem działającego przy tamtejszej uczelni British Centre for Literary Translation).
Do najważniejszych dzieł Sebalda należą tomy prozatorskie Czuję. Zawrót głowy (1990, wyd. Polskie 1998), Wyjechali (1992, wyd. Polskie 2005), Pierścienie Saturna (1995, wyd. Polskie 2009) i Austerlitz (2001, wyd.
polskie 2007); w Polsce ukazały się także wykłady Wojna powietrzna i literatura (1999, wyd. Polskie 2012), a także książka z pogranicza eseju i prozy Campo santo (2003, wyd. Polskie 2014). W.G. Sebald był laureatem wielu prestiżowych nagród literackich; w ostatnich latach życia wymieniano go jako kandydata do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Zginął w wypadku samochodowym w okolicach Norwich.
