W domu niewoli jest jednym z najwybitniejszych w polskiej i światowej literaturze świadectw stalinowskich zbrodni. Autorka opisuje swoją ciernistą drogę wojenną – od aresztowania w pierwszych miesiącach sowieckiej okupacji polskich kresów, przez przesłuchania, tułaczkę po stalinowskich więzieniach, wywózkę do okrytego czarną sławą łagru w Workucie, trudną drogę wiodącą przez radzieckie kołchozy aż po amnestię i drogę do Armii gen.
Władysława Andersa. Autorka daje obraz swego doświadczenia, ale także losów licznych towarzyszek niedoli, kobiet różnorodnych narodowości, które w bestialskich warunkach potrafiły zachować człowieczeństwo albo poddały się upodleniu.
Autorka maluje wstrząsający portret zniewolonych ludzi, a jednocześnie obnaża niewyobrażalne okrucieństwo oprawców i ich metody. Dzieło Beaty Obertyńskiej, napisane poprzez historię, krzywdę i cierpienie pań, daje obraz nieludzkiego systemu sowieckiego więziennictwa, jaki przekazali także Gustaw Herling-Grudziński w Innym świecie czy Aleksander Sołżenicyn w Archipelagu Gułag.