Sine qua non Adrenalina. moje nieznane historie

„Kiedy jestem na boisku, świadomość bycia kochanym doładowuje mnie niesamowitą energią. Ale także nienawiść daje mi nad wyraz niemało. Kiedy mnie wkurzają, wchodzę na wyższy poziom: jestem bardziej skoncentrowany, uważniejszy, silniejszy, jeszcze mocniej pragnę coś udowodnić. Jeśli mnie nienawidzą, czynią mnie ulepszonym. Właśnie dlatego takie mecze jak derby dają mi tak wielką energię i wywołują przypływ szczególnej adrenaliny, która niesie mnie wyżej. Dziś jednak mam znacznie większą kontrolę niż wtedy, gdy byłem młodszy. Także dlatego, iż dzieci wniosły do mojego życia spokój i pewien rytm, których wcześniej nie miałem. Aż do narodzin pierworodnego przynosiłem do domu futbol i całą swoją złość. Potem sytuacja się zmieniła. Wracałem do domu, patrzyłem na dzieci i zapominałem o wszystkim. Pojawiły się w moim życiu i piłka nagle przestała być najważniejsza. Liczyło się tylko to, aby były zdrowe". Co oznacza przewrotka dla piłkarza, któremu przypisuje się najbłyskotliwiejszą i najbardziej atrakcyjną w historii futbolu? Jaką wartość ma dziś gol dla zawodnika, który swoje 40. Urodziny świętuje w nieprzeciętnej formie? I czym są dla niego drybling i podanie? Zlatan Ibrahimović nie musi już pokazywać swej siły ani przypominać dużych sportowych sukcesów, które uczyniły z niego wyjątkowego na świecie mistrza. Dlatego postanawia się obnażyć i opowiedzieć, w jaki sposób bóg futbolu się zmienia i stawia czoło przyszłości – bez hipokryzji, z dojrzałością i wątpliwościami. Między adrenaliną a równowagą odsłania się szczera i pełna anegdot opowieść, w której jest miejsce choćby dla strachu oraz dla łagodności i wrażliwości, będącymi uzupełnieniem siły, determinacji i odwagi, które chłopca z Rosengard zaprowadziły na szczyt świata, skąd dzisiaj opowiada o trenerach i rzutach karnych, o szatniach, przeciwnikach i piłce, jak w dodatku o szczęściu, przyjaźni i miłości. „To nie jest Ewangelia boga, ale dziennik 40-letniego faceta, który rozlicza się ze swoją przeszłością, a przyszłości patrzy prosto w oczy – jakby była kolejnym przeciwnikiem, któremu trzeba stawić czoło".