Sława i fortuna

bardzo ciekawe listy autora do tłumacza i do kolegi po piórze - dywagacje na temat tłumaczonych utworów, niuansów znaczeniowych, interpretacji, będę genialnym dopowiedzeniem lektury dzieł Lema. Michael Kandel (ur. 1941) - doktor slawistyki, tłumacz literatury polskiej na j. Angielski, pisarz science fiction. Najszczególniej znany z tłumaczeń utworów Stanisława Lema. Tłumaczył też opowiadania Jacka Dukaja i producent Huberata oraz Wiedźmina Andrzeja Sapkowskiego. CHWAŁA, FORTUNA I ROZCZAROWANIA Listy pisane poprzez Stanisława Lema do jego amerykańskiego tłumacza, Michaela Kandla w okresie od 13 stycznia 1972 do 15 stycznia 1987 stanowią zapewne najobszerniejszy blok korespondencji, jaki wyszedł spod pióra pisarza. Od początku 1972 roku do połowy 1980 pisywał do swego najwybitniejszego - jak podkreślał - tłumacza i może ponadto interpretatora regularnie co kilka albo kilkanaście dni, omawiał strategie swojego wchodzenia na amerykański rynek wydawniczy, narzekał na tamtejszych wydawców, krytyków i czytelników, przyzwyczajonych do najgorszego autoramentu produkcji szeregowych pisarzy science fiction, komentował wydarzenia polityczne, a na ogół zaznajamiał swego korespondenta z najważniejszymi rysami swojego pisarstwa, kreśląc przed nim jednocześnie coś w rodzaju generalnej strategii swej występowaniu w literaturze i kulturze i pośród odbiorców. W połowie roku 1980 wehikuł tej gorącej i bezustannie podtrzymywanej podmiany myśli wykoleił się nieprzewidzianie, gdyż tłumacz Lema postanowił sam spróbować sił jako pisarz i przysłał mu kolejno kilka obfitych fragmentów swej powieści The Sleeping Beauty. Kandel musiał się obawiać tej konfrontacji, bo ugiął się dopiero po kilku latach zwodzenia swojego preceptora, któremu donosił, że pisze, lecz wytrwale uchylał się przed jego namowami, by mu pokazać wyniki tych prób. Kiedy wreszcie maszynopis trafił do Lema, ten dokonał nader krytycznego rozbioru powieści i choć zastrzegał się, iż robi to dla dobra młodszego kolegi, stosunki ich najwyraźniej popsuły się i odtąd obaj drastycznie ograniczyli korespondencję, przez następne sześć i pół roku wymieniając ledwie kilka listów. Potem i ta podmiana aż do śmierci pisarza ustała. Jerzy Jarzębski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.