Było, minęło, zostało w pamięci

Tadeusz Olszański, wspaniały dziennikarz, pisarz i tłumacz, w najnowszej autobiografii, po swoim opus magnum „Kresy kresów, Stanisławów" i „Stanisławów jednak żyje", kontynuuje swoją historię od roku 1945 aż do dnia dzisiejszego.
Książka ta niczym film, prowadzi nas kadr po kadrze przez najciekawsze zdarzenia sportowe, polityczne i kulturalne ostatnich 70 lat. Główne role dostały tutaj godne podziwu postacie z całego świata, z którymi autor spotykał się i przyjaźnił przez lata, a fabuła prowadzi nas poprzez kolorowe życie Tadeusza Olszańskiego, w tym takie momenty, jak wyjazd na 6 Igrzysk Olimpijskich, na których był korespondentem, czy relacje z Jugosławii w trakcie rozpadu tego kraju.
Sporą uwagę poświęca w swojej opowieści jeszcze sprawom węgierskim, od literatury, przez politykę, po kuchnię. To właśnie dzięki zamiłowaniu autora do tego kraju możemy poznawać go z zróżnicowanych stron poprzez przekłady Tadeusza Olszańskiego.
We wszystkich dziedzinach, których dotknął był nad wyraz uwielbiany, za co został uhonorowany wieloma nieprzeciętnymi nagrodami, takimi jak:
• najkorzystniejszy dziennikarz sportowy minionego stulecia (w kategorii prasa), w plebiscycie Klubu Dziennikarzy Sportowych, a także „Przeglądu Sportowego", wrzesień 2021;
• Grand Prix Fair Play UNESCO za całokształt działań, październik 2016;
• Złoty Wawrzyn Olimpijski za książkę "Osobista historia olimpiad", 2001;
• i mnóstwo innych.
Książka „Było, minęło, zostało w pamięci" to historia życia wspaniałego dziennikarza i wybitnego człowieka, opisana w sposób lekki, dowcipny, a kiedy trzeba też krytyczny.
***
Tadeusz Olszański - dziennikarz, pisarz, tłumacz, urodził się 28 sierpnia 1929 r. Na Kresach, w wówczas polskim Stanisławowie (dziś ukraiński Iwano-Frankiwsk).
Pierwsze lata życia spędził w wielonarodowościowym tyglu. Ojciec, miejscowy lekarz, był Polakiem, matka pochodziła z dumnego, szlacheckiego, węgierskiego rodu Siménfalvych.
Jesienią 1943 r. Rodzina przedostała się na Węgry, gdzie do marca 1944 r. I wkroczenia Niemców do Budapesztu uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglár. Po 1945 r. Olszańscy osiedlili się w Opolu, a Tadeusz po uzyskaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1952 r. Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa UW.
Był jednym z najszczególniej aktywnych dziennikarzy sportowych, relacjonował sześć Igrzysk Olimpijskich. Poprzez mnóstwo lat kierował działem sportowym w „Sztandarze Młodych", był zastępcą redaktora naczelnego „Sportowca", zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował działem olimpijskim wydawnictwa KAW.
Jego wielką pasją jest literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym kultową powieść dla młodzieży "Chłopcy z Placu Broni" Ferenca Molnára.
W latach 1986–1990 był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej na Węgrzech, w latach 1990–1994 korespondentem Polskiego Radia i Telewizji na Węgrzech i w Jugosławii.
Po powrocie do kraju na stałe związał się z tygodnikiem „Polityka", z którym do końca aktywności zawodowej współpracował jako dziennikarz sportowy oraz komentator wydarzeń na Węgrzech i na Bałkanach.
Jest autorem wielu książek o tematyce sportowej, politycznej i kucharskiej.