Mistrzyni poezji miłości, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, w sposób naturalny i błyskotliwy mówi o gwałtowności i delikatności uczuć. Używając palety różnorodnych kolorów i odcieni – od radosnych, żartobliwych, przez nostalgiczne, po ciemne, katastroficzne – snuje refleksję nad światem.
Fascynuje ją natura, filozofia i spirytyzm, zastanawia się nad przemijaniem i śmiercią. Poetka niejednokrotnie pyta o zagadkę istnienia. Istnienia, którego miłość jest najmocniej fascynującym i nieodgadnionym przejawem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
