"Pustka synonimicznie bywa zastępowana szeregiem takich określeń, jak: nicość, próżnia, nieskończoność, pustkowie, nieobecność, niewidzialność, niewyrażalność... Czytelność i zrozumienie kategorii pustki w kulturze europejskiej zasadza się na pewnej grze interpretacyjnej, w której znaczenia pustki tłumaczy się, dopełnia i dopowiada w różnych tekstach kultury, pozostawiając jednak pewien wspólny bagaż wyobrażeń o niej.
Tytułowe po-widoki pustki byłyby zatem wypadkową dialogu z kulturowym, lecz i jednostkowym rezerwuarem zapamiętanych obrazów pustkowi w ogóle. Namysł nad tymi wcieleniami pustki i analiza ich poszczególnych przypadków staje się tu de facto opowieścią o historii kultury, ze szczególnym uwzględnieniem historii wyobrażeń i wizualności".
ze Wstępu "(...) czeka nas lektura wielowątkowa, odwołująca się do szerokiego spektrum czasowego i przestrzennego, do prezentacji i analizy elementów z różnych dziedzin ludzkiej (tu: kulturowej) aktywności.
Autorka porządkuje swoją narrację (... ) poprzez zastosowanie dwóch kategorii, którym wyznacza zadanie spajania swojego dyskursu i zarazem - dynamizowania go, zezwalając na ujawnienie w wywodzie części teoretycznych refleksji o kulturze, odwołujących się także do zagadnień estetycznych, czy wreszcie - etycznych.
Za pierwszą kategorię porządkującą uznaje autorka wielopostaciową pustkę, za drugą - roboczo ujmowaną - po-widokowość. (... ) Otrzymaliśmy tekst o wysokich walorach estetycznych, łączący parametry solidnej pracy naukowej, multidyscyplinarnej, jeśli chodzi o rozpiętość tematyki - od nauk humanistycznych po nauki ścisłe, od tematyki filozoficznej po refleksje i analizy z kręgu sztuki wysokiej i modnej".
Prof. Zw. Dr hab. Michał Błażejewski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
