szybkość i polityka jest najważniejszym dziełem Paula Virilio. Wychodząc od prac Moranda, Marinettiego i McLuhana, autor ukazuje wizję pokaźnie bardziej polityczną niż którykolwiek z jego francuskich kolegów - w tej radykalnej wizji szybkość jest motorem destrukcji.
Virilio zdaje sprawę z całej historii rodzaju ludzkiego jako cyklu doskonalenia technologii, który stał się możliwy dzięki militaryzacji społeczeństwa. Podobnie do Heideggera i jego postrzegania techniki, Virilio uważa szybkość - a nie system klasowy czy obfitość - za podstawowy czynnik formujący cywilizację.
W obrębie tego "technicznego witalizmu" różne obiekty - nieruchome fortece i bunkry, "metaboliczne ciała" żołnierzy, naczynia i flota, a ostatnio informacja i technologie komputerowe - zagrażają światu i naturze ludzkiej.
Paul Virilio - urbanista i filozof francuski. Urodził się w roku 1932 w Paryżu, w rodzinie włoskiego komunisty i bretońskiej katoliczki. Jako dziecko przeżył bombardowanie Nantes, co prawdopodobnie ukształtowało jego zainteresowanie problematyką wojny i kruchością miast.
W czasie studiów na Sorbonie słuchał wykładów Vladimira Jankélévitcha i Raymonda Arona. Współpracował z Henrim Matisse'em i Georges'em Braque'iem. Do grona jego przyjaciół należeli m.in. Georges Perec i Jean Baudrillard.
Po polsku ukazały się dotąd dwie jego książki: Bomba informacyjna (2006) i Wypadek pierworodny (2007).
