Architektki. Czy kobiety zaprojektują ulepszone miasta
Ta książka powstała ze złości – pisze autorka we wstępie, złości na to, iż kobietom jest w tym zawodzie trudniej, są mniej doceniane i rzadziej nagradzane. I to nie dlatego, że są niewystarczająco dobre. Ale też z zapotrzebowania pokazania żeńskich wzorców branży architektonicznej i tego, że jest dużo architektek, urbanistek i związanych z kreowaniem środowiska architektonicznego ekspertek, zasługujących na to, aby świat zobaczył ich osiągnięcia. Z ambicją sfeminizowania dyskursu architektonicznego i otwarcia go dla pań.
Dziewiętnaście rozmów z 24 kobietami autorka podzieliła na cztery główne części: Miasta, gdzie demonstruje urbanistki, ale też zamieszcza rozmowę z socjolożką, Budynki – gdzie rozmawia z kobietami, które na co dzień zajmują się projektowaniem architektonicznym, w części trzeciej Obok - ukazuje bohaterki, które nie mieszczą się w prostym podziale na architekturę i urbanistykę i które posiadają w ramach architektury szczególnie solidne, wykraczające poza kanon, zainteresowania i wreszcie część czwarta Słowa to rozmowy z architektkami, które rzeczywistość kształtują raczej przy pomocy zdań, badań i edukacji niż samodzielnie wykonywanych projektów.
Colette. Biografia
świeże wydanie biografii jednej z najsłynniejszych francuskich pisarek, skandalistek i rewolucjonistek, która swymi książkami walczyła z patriarchatem.
Truman Capote napisał o niej opowiadanie. Na cześć wytwarzanej przez nią bohaterki literackiej sprzedawano lody „Klaudyna", balsam, pachnidła, a choćby papierosy. W Paryżu krążyły o niej legendy. Jaka naprawdę była Colette?
Gdyby Sidonie-Gabrielle Colette urodziła się sto lat później, aniżeli to rzeczywiście miało miejsce, z pewnością przyćmiłaby wszystkie bohaterki kronik towarzyskich i kolorowej prasy. Skandal wydawał się jej sposobem na życie, odsuwał w cień jej literaturę. Starała się wychodzić poza reguły i przekraczać utarte wzorce zachowań. Liczne „przyjaźnie" homo- i heteroseksualne i na poły kazirodczy związek z pasierbem wydobyły Colette z uwierającego ją gorsetu stereotypów. Próbowała spełniać się w zróżnicowanych rolach: pisarki, aktorki, tancerki, mima, dziennikarki i krytyczki teatralnej, lecz też żony i matki. Claude Francis i Fernande Gontier podjęły próbę wyznaczonia tego, co w jej życiu należy do legendy i tego, co naprawdę się wydarzyło. Z ich książki wyłania się postać dużo bardziej dwuznaczna, złożona, amoralna i bez wątpienia bardziej utalentowana niżeli ta, która stała się bohaterką legendy.
Claude Francis i Fernande Gontier wykładały literaturę francuską na amerykańskich uniwersytetach. Za pierwszą wspólnie napisaną książkę – studium biograficzne Simone de Beauvoir (1985) – otrzymały Grand Prix czytelniczek miesięcznika „Elle". „Colette" to ich drugie wspólne dzieło, po raz pierwszy opublikowane w 1986 r.
