William Butler Yeats urodził się 13 czerwca 1865 w Dublinie. Stwarzający w języku angielskim irlandzki poeta, filozof i pisarz. Swoje dzieła motywował wczesnośredniowieczną literaturą irlandzką. Pozostawał jednak pod wpływem wizjonerstwa Blake’a, okultyzmu, prerafaelitów i francuskiego symbolizmu.
W 1931 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Był pierwszym synem Johna Butlera Yeatsa i Susan Mary Pollexfen. Ojciec Williama był malarzem i wielbicielem poezji. Swoją fascynację przekazywał swoim dzieciom.
Autor ukończył Metropolitan School of Art w Dublinie. William Butler Yeats poznał tam George’a William’a Russell’a, dzięki któremu po raz pierwszy miał styczność z ruchem narodowym. Pod wpływem Johna O’Leary’ego poeta postanowił zmienić swój dotychczasowy styl.
Prawdopodobnie wtedy podjął decyzję o byciu irlandzkim pisarzem. Debiutował w 1885 na łamach Dublin University Review. Zaprezentował wtedy wiersz „Głosy”. W Polsce twórczość William’a Butler’a Yeats’a była znana od 1898 roku, gdy jeden z londyńskich korespondentów nakreślił sylwetkę wschodzącej osobowości angielskiej literatury w gazecie.
Poeta zmarł w 1939 roku we Francji. Dopiero po wojnie, zgodnie z wolą poety, jego zwłoki zostały przetransportowane do Irlandii i tam pochowane w Drumcliff. „Chciałbym być w ignorancji podobny do brzasku, Który po prostu wzeszedł, rozhuśtał pełen blasku Powóz ponad pochmurne grzbiety ciemnych koni.
Chciałbym - bo cała wiedza niewarta źdźbła słomy - Jak brzask być płochy i tak nieświadomy.”
