demonstrujemy komentarz do najważniejszego dokumentu unijnego wyznaczającego śladowe standardy kształtowania sytuacji ofiar przestępstw w obrębie Unii Europejskiej, jakim jest Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. Ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw i zastępująca decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW. Państwa członkowskie, w tym Polska, są zobowiązane wprowadzić dyrektywę do swojego wewnętrznego systemu prawnego w terminie do dnia 16 listopada 2015 r.
Polskie regulacje prawne dotyczące ofiar przestępstw nie są w pełni zgodne z wymogami dyrektywy. Prezentowany komentarz ma być wskazówką, w jaki sposób należy je zmienić, żeby tę zgodność osiągnąć.
Właściwe unormowanie uprawnień, a także umożliwienie ofiarom przestępstw korzystania z tych uprawnień w praktyce - jak wielokrotnie wyeksponowano w dyrektywie - ma służyć łagodzeniu bezpośrednich skutków przestępstwa,na ogół przeciwdziałać pojawieniu się dalszych, pośrednich jego następstw, które wynikają z niewłaściwego traktowania ofiar i lekceważenia ich potrzeb (wiktymizacja wtórna). Mazapobiegać aktom zastraszania i zemsty ze strony sprawców oraz osób z ich otoczenia społecznego przybierających często postać zachowań przestępczych.
Polskie regulacje prawne dotyczące ofiar przestępstw nie są w pełni zgodne z wymogami dyrektywy. Prezentowany komentarz ma być wskazówką, w jaki sposób należy je zmienić, żeby tę zgodność osiągnąć.
Właściwe unormowanie uprawnień, a także umożliwienie ofiarom przestępstw korzystania z tych uprawnień w praktyce - jak wielokrotnie wyeksponowano w dyrektywie - ma służyć łagodzeniu bezpośrednich skutków przestępstwa,na ogół przeciwdziałać pojawieniu się dalszych, pośrednich jego następstw, które wynikają z niewłaściwego traktowania ofiar i lekceważenia ich potrzeb (wiktymizacja wtórna). Mazapobiegać aktom zastraszania i zemsty ze strony sprawców oraz osób z ich otoczenia społecznego przybierających często postać zachowań przestępczych.
