Materiał nauczania jest ułożony chronologicznie i podzielony na działy według epok historycznoliterackich, a te – na rozdziały odpowiadające najważniejszym zagadnieniom poszczególnych epok. Chronologiczny układ treści nauczania pozwala uczniom poznawać literaturę i kulturę ze świadomością cyklu historycznoliterackiego, w naturalnym porządku i w różnych kontekstach.
Stałą cechą kolekcji jest wiązanie perspektywy historycznej i współczesnej. Tej zasadzie podporządkowano prezentację i interpretację zjawisk kultury. Skrupulatnie dostosowana faktografia ilustruje żywe dziedzictwo, wytwarzające i wzbogacające współczesność.
komponent Dialogi z tradycją służy uświadomieniu uczniom, jak teksty współczesne nawiązują do przeszłości i jak przeszłość ożywa dzięki współczesnym reinterpretacjom. W centrum uwagi autora pozostaje tekst literacki.
Jego interpretacja ma służyć refleksji nad kondycją człowieka we współczesnym świecie i sprzyjać kształtowaniu tożsamości ucznia. Podręcznik jest wystarczającym źródłem do poznania tych utworów, które podstawa programowa zaleca czytać we fragmentach.
Dzieła, które posiadają być poznane kompletnie, są reprezentowane fragmentami, a także omówieniami całości. Każdy tekst literacki jest opatrzony Wskazówkami do analizy i interpretacji, które są dla ucznia zachętą i instrukcją do pracy z tekstem i samodzielnego odkrywania jego struktury i sensów.
Lektury asygnowane do czytania całkowicie posiadają – oprócz pokrywy fragmentów – tzw. Przewodniki po lekturze. Znaczną częścią opracowania lektur są niebanalne, najróżniejsze, nieschematyczne polecenia dla uczniów (Czytamy, analizujemy, interpretujemy).
Jednym z ważnych celów tych poleceń jest kształtowanie świadomości kształtu językowo-stylistycznego i niesionych przez ów zarys znaczeń. Lektura tekstów literackich i odbiór tekstów kultury użytkowana jest także jako okazja do doskonalenia umiejętności komunikacyjnych (tworzenia tekstów własnych).
Przewidziane w podstawie programowej zagadnienia językoznawcze zostały omówione w odrębnych rozdziałach, zintegrowanych – tam, gdzie było to możliwe – z treściami z zakresu literatury i kultury. Poza materiałem historycznoliterackim i językoznawczym podręcznik wprowadza rozmaite interdyscyplinarne konteksty interpretacyjne: plastyczne, filozoficzne, kulturowe i historyczne i biograficzne.
interesujący wybór dzieł plastycznych ma sprzyjać pogłębionej refleksji nad kulturą, a zwykle – pomagać w zrozumieniu tekstów literackich. Sporo ilustracji zostało opatrzonych rozbudowanym komentarzem, który wprowadza ucznia w podstawy odbioru dzieła sztuki, i poleceniami ukierunkowującymi interpretację.
Naprzemienny układ dostępnie napisanych partii wykładowych, okienek z wiadomościami encyklopedycznymi bądź ciekawostkami, niebanalnych i nieschematycznych streszczeń utworów. Taki kształt książki nawiązuje do prawidłowo uczniom znanej formy hipertekstu.
ciekawa, a zarazem prosta i przejrzysta forma upraszcza percepcję materiału i pracę z książką. Powyższy opis po...
