Generał brygady Bolesław Frej (1873-1950) pochodził z dalekich kresów przedrozbiorowej Rzeczpospolitej. Był jednym z wielu generałów Wojska Polskiego wywodzących się z grona oficerów dawnej armii rosyjskiej.
Urodził się w rodzinie katolickiej i stale podkreślał swoje przywiązanie do polskości. W latach I wojny światowej przeszedł do Brygady Strzelców Polskich, polskiej formacji wojskowej w ramach armii rosyjskiej.
Po demobilizacji I Korpusu gen. Dowbor-Muśnickiego, wstąpił do odradzającego się wojska polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami w latach 1919-1920. W późniejszym okresie był m.in. Komendantem miasta w Dęblinie.
W 1927 r. Przeszedł w stan spoczynku. Pod koniec II wojny światowej został poważnie ranny (stracił nogę). Pod koniec lat czterdziestych zwrócił się o wsparcie do nowej władzy, lecz żadnej pomocy nie uzyskał.
Schorowany zmarł w szpitalu w Garwolinie. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
