To historie ludzi, którzy wydają się do nas szczególnie podobni, ale w pewnej chwili robią coś zupełnie nieoczekiwanego. Ludzi, którzy są uwięzieni w swoim życiu jak... Biały jeleń w starej oponie. Ludzi, którzy stają nago w oknie, nie znoszą świąt, kroją galasy, wyprowadzają żaby na smyczy, budują urządzenia do łapania czasu...
Ludzi, którzy zmagają się z otaczającym ich światem, ale wszystkie nieszczęścia sprowadzają na siebie sami. Swoją bezmyślnością, niedbalstwem, egoizmem, a czasami zbyt wielką gorliwością. Wszyscy szukają czegoś nad wyraz ważnego, ale nie potrafią tego znaleźć.
Każde opowiadanie autorka poprzedza cytatem z klasyka XX-wiecznej literatury, co - jak zauważył jeden z czeskich krytyków - sugeruje z czyją twórczością czuje powinowactwo. Jej opowiadania otwierają pomiędzy innymi: Musil, Gombrowicz, Mann czy Bernhardt.
W Czechach pisano, iż ten zbiór opowiadań to książka o ludziach czasów, w których powiększa się spożycie antydepresantów. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
