Relacja dokumentalna o w pełni nieznanych w Polsce zażartych walkach toczonych od 16 lutego do 10 marca w rejonie Lubania na Dolnym śląsku przez 3 Armię Pancerną Gwardii dowodzoną poprzez gen. Pawła Rybałkę i niemiecką 17 Armię Pancerną.
Wehrmacht do ataku na Lubań, zajęty częściowo 23 lutego przez oddziały radzieckie, rzucił wszystkie przystępne jeszcze siły, w tym 5 dywizji pancernych i 1 dywizję piechoty i spore siły lotnicze. W wyniku umiejętnego dowodzenia i ogromnej woli walki wojska niemieckie pokonały widocznie silniejszego przeciwnika.
Dlatego w czasach Polski Ludowej nie wolno było zajmować się tymi wydarzeniami ani o nich pisać. Znaczenie bitwy o Lubań polegało na odblokowaniu strategicznie ważnej dla Niemców magistrali kolejowej łączącej południowe Niemcy ze śląskim okręgiem przemysłowym i z rejonem Włabrzycha (Riese).
Planowano także wyprowadzenie kontrataku w celu przerwania okrążenia Wrocławia, lecz na taką operację Niemcy nie mieli już siły. Jednak niemieckie zwycięstwo pod Lubaniem zablokowało sowiecką ofensywę w kierunku Zgorzelca i Drezna.
