"Praca nowatorska, wręcz obrazoburcza, wnosząca nowe odczytania Miłosza-poety, wprowadzająca zamieszanie w badania nad jego twórczością, ożywiająca je, wnosząca nowe wątki, prowokująca do dyskusji i myślenia.
Pierwsza próba użycia koncepcji de Mana w analizie polskiej literatury modernizmu pojętego jako formacja kulturowa (XX wiek). Atrybuty i osobliwości tekstów Miłosza rozważane są z zasady na gruncie teoretycznym, a nie na płaszczyźnie poetyki historycznej."