Książka Ewy Wysockiej jest w swojej treści upomnieniem się o nabywanie jak najwyższych standardów profesjonalizmu w pracy pedagoga czy/i nauczyciela, by podobnie, jak ma to miejsce w innym zawodzie publicznego zaufania, jakim jest lekarz – typowo nie szkodzić, nie skrzywdzić wychowywanej czy kształconej jednostki, żeby nie degradować narodowej kultury, tożsamości wyznaniowej czy ponadczasowych wartości w naszym życiu.
Do tego niezbędny jest warsztat rzetelnego i uczciwego badacza, diagnosty, który pedagodzy muszą zdobyć i nieprzerwanie rozwijać poprzez cały okres swej aktywności społeczno-zawodowej, misyjnej czy naturalnej w roli rodziców, jeśli chcą optymalnie dobierać środki, metody, formy i techniki wychowawczego wpływu /wspierania rozwoju człowieka.
Jest to pierwsza tego typu rozprawa w naszym kraju - w porównaniu z podręcznikiem Bolesława Niemierko pt. Diagnostyka edukacyjna (Warszawa 2009) nastawionym wyłącznie na diagnostykę edukacyjną w przestrzeni szkolnej, której autorka ujmuje podstawy teoretyczno–metodologiczne cyklu diagnozy pedagogicznej w tak szerokim, kompleksowym i systematycznym ujęciu.
Tym pokaźniejsze więc należą się słowa uznania dla Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, iż zechciał włączyć do wspaniałej kolekcji autorskich monografii publikację, która jest fundamentalna dla pedagogów i nauczycieli, jeśli ich kompetencje są wzbogacone o oryginalną wiedzę i umiejętności poznawania wychowanków/ uczniów w sposób maksymalnie optymalny do ich osobistych i środowiskowych warunków życia.
[...] Gorąco polecam tę książkę nie tylko studentom czy profesjonalistom w zakresie pedagogiki, lecz i innych nauk humanistycznych i społecznych, gdyż mogą czerpać z tego źródła wiedzę, która znajduje znaczne wykorzystanie w każdej profesji społecznej, uwzględniając przy tym to, co wybitny socjolog Florian Znaniecki określił mianem „współczynnika humanistycznego".
Ufam, iż dzięki tej rozprawie ulepszone i bogatsze w swoich uzasadnieniach i wyborach będą także prace dyplomowe naszych studentów i doktorantów, bo jest to fundament pod konstruowanie założeń własnych badań na każdym poziomie rozwoju osobistego i dążeń do9 własnego awansu naukowego.
z recenzji prof. Bogusława Śliwerskiego linia autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce: 1. Pedagogika ogólna. Podstawowe należycieści (opis książki) 2. Dydaktyka. Podręcznik akademicki (opis książki) 3.
Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podrecznik akademicki (opis książki) 4. Socjologia edukacji. Podrecznik akademicki (opis książki) 5. Pedeutologia. Studium teoretyczno-pragmatyczne (opis książki) 6.
Diagnostyka pedagogiczna – nowe obszary i rozwiązania metodologiczne (opis książki) kolekcja autorskich podręczników akademickich do pedagogiki jest kolejnym dopełnieniem polskiej literatury przedmiotu o świeże IMPULSY i spojrzenie na przedmiot jej naukowych badań, najistotniej palące dla praktyki problemy edukacyjne, opiekuńcze i wychowawcze i klasyczne albo/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania.
W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwija się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwierdzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, refleksji czy dalszych badań.
Właśnie dlatego nadałem tej kolekcji tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z autorów, pracując nad zakresem tematycznym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręcznikowym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.
Czytelnikom podręczników nie tylko życzę miłej lektury, ale i nakłaniam do wspólnej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu własnej twórczości. Prof. Dr hab. Bogusław Śliwerski
