"Dom pod gwiazdą wieczorną" Plutowicza nawiązuje do jego pokaźnej książki-eseju pt. "Kładka przez rów. Obrona modernizmu". Autora nurtuje pytanie: dlaczego dziś, w epoce szalejącego postmodernizmu, który przeobraża się w postkulturę, warto powracać do "ducha" sporego Modernizmu, tej epoki w dziejach Zachodu, której wyspy pojawiały się i znikały mniej więcej od ok. 1860 roku do ok. 1970 roku. Plutowicz wyraża w swych książkach żal, że postkultura, jako rozsadnik nihilizmu, odrzuca ładne idee i wartości Modernizmu, jak: idea wolnej jednostki, wolnego społeczeństwa, literackiego arcydzieła, czynieprzeciętnego twórcy. W ataku na liberalne państwo radykalna lewica upodabnia się do radykalnej prawicy, być może na zasadzie znoszących się przeciwieństw. Plutowicz przestrzega, iż w zanarchizowanym państwie z łatwością rozkwitają kiełki totalitaryzmu. Należy podkreślić, iż o twórczości Plutowicza pochlebnie wypowiadali się m.in. Edward Stachura, Zbigniew Mikołejko, Karol Maliszewski, Janusz Drzewucki, Janusz "Zalo" Zalewski.
Jerzy Plutowicz, poeta, eseista, ur. W 1947 r. W Bielsku Podlaskim. Absolwent filologii roszyjskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w prasie literackie w 1967r., debiut książkowy w 1975 r. Zamieszczał wiersze i eseje w czołowych periodykach kulturalnych w kraju. 4-krotny laureat nagrody prezydenta miasta Białegostoku.
Tomiki wierszy: "Niegdyś to znaczy nigdy" (1975), "Zasłyszane do końca" (1981), "Pusty zegar" (1987), "Motyl i kamień"(1992), "Rzeka. Cienie na wodzie" (1996), "Kotlina.wybór wierszy" (1998), "Zapomniana wojna (Okno na sad)" (2000), "Zapomniana wojna (Europa po deszczu)" (2001), "Zapomniana wojna (Sierpień, kołysanka)" (2008), "Miasto śladowe jak łza (Klucz, sny)" (2012), "Jesień 2014"(2015), "Krąg" (2016).
Tomy esejów: "Nagle, w świecie" (2006), "Kładka poprzez rów. Obrona modernizmu" (2019).
