Carmen pisała "Dzienniki" przez trzydzieści lat. Ukazują one, jak unikatową była osobą. Stanowią także nieszablonowe świadectwo pracy ewangelizacyjnej, jakiej w tym czasie dokonała Droga. W obecnym tomie zostały opublikowane zapiski z trzech lat - od 1979 do 1981 r.
Autorka przywołuje wydarzenia, wspomina osoby,przeważnie prezentuje swoją osobistą relację w dialogu z Chrystusem. "Dzienniki" ukazują trud fizyczny i wewnętrzne rozterki Carmen. Misja wędrowna była dla niej krzyżem, niejednokrotnie nad wyraz ciężkim - pięćdziesiąt lat bez wytchnienia: ciągłe podróże, skrutynia, odwiedzanie najróżniejszych wspólnot na całym świecie. W swych wspomnieniach często pisze o smutku, udręce, pragnieniu ucieczki, poczuciu bezsensu; wyjawia w nich ból duszy i egzystencji. Z kart "Dzienników" przebija także ogromna wrażliwość autorki. Carmen cierpliwie wysłuchiwała każdego spotkanego człowieka. Sprawy Kościoła nad wyraz leżały jej na sercu. Była przepełniona miłością do Chrystusa. Powtarzała: "Jezu mój, kocham Cię, kocham Cię. Przyjdź, przyjdź, pomóż mi".