Przeobrażenia, jakie nastąpiły w wyniku reform systemu kształcenia i wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, stały się bodźcem do wprowadzenia zmian w wielu dziedzinach życia. Dotyczy to w dodatku wyjątkowo ważnego obszaru, jakim jest przygotowanie młodego człowieka do samodzielnego, świadomego, satysfakcjonującego i całożyciowego uczestnictwa w kulturze fizycznej.
Dlatego także podejmowane inicjatywy powinny zmierzać w kierunku wprowadzania takich zmian, które byłyby zgodne z potrzebami i wymaganiami ogólnospołecznymi. Rozpatrując problem zmian w obszarze kultury fizycznej, należy sobie uświadomić istotę tego procesu, który, jak pisze M.
Demel, [...] polega na krytycznym atakowaniu współczesności, przezwyciężaniu tradycji przeżytych i krzywdzących, podważaniu autorytetów, empirycznym sprawdzaniu tzw. Prawd oczywistych. Polega na ciągłym niepokoju i poszukiwaniu, na równoczesnej penetracji stanu aktualnego, jego genezy i perspektyw.
Praca ta ma na celu zwykle zwrócenie uwagi Czytelnika na najistotniejsze problemy szkolnej edukacji fizycznej, które pośrednio lub bezpośrednio mogą wpływać na jakość kultury fizycznej. Poza tym, okolicznością sprzyjającą zmianom w jakości kształcenia i wychowania jest rozszerzanie autonomii szkół.
Książka obejmuje jedynie wybrane,wyjątkowo widoczne obszary w procesie edukacji fizycznej. Pomimo iż jej treść została opracowana na poziomie ogólnym, to jednak gromadzi dużo zweryfikowanych przykładów, które nie tylko wyjaśniają poruszane w niej problemy, ale także mogą być zastosowane w praktyce.
Rozdział pierwszy wprowadza Czytelnika w świat aksjologii ciała i omawia drogi wiodące do kształtowania postaw prosomatycznych. Określone są w nim także zadania współczesnej szkoły w przygotowaniu wychowanka do uczestnictwa w kulturze fizycznej w przyszłości.
Drugi rozdział w sposób plastikowy pokazuje drogę postępowania edukacyjnego, którego podstawą jest właściwie dostosowany program i trafne planowanie pracy. Uzupełnieniem tych treści są podane przykłady prekursorskich form realizacji zajęć w systemie klasowo-lekcyjnym i fakultatywnym.
Rozdział trzeci poświęcono nauczycielowi wychowania fizycznego. Poszukuje się w nim odpowiedzi na pytanie: jaki jest, a jaki powinien być współczesny pedagog? W rozdziale czwartym podjęto próbę określenia miejsca ucznia w nowym systemie edukacji fizycznej.
Jest to najważniejszy problem, ponieważ współczesna myśl edukacyjna i działania z nią związane powinny być podporządkowane jego prawidłowu. Dlatego spośród wielu poglądów dotyczących ucznia wybrano tylko te, które są najbliższe humanistycznej wersji wychowania fizycznego i na ich podstawie zbudowano model podmiotowego kształcenia i wychowania ucznia.
Pozostałe dwa rozdziały ukazują sposoby pomiarów rzeczywistych wyników pracy szkoły (rozdział piąty) i uczniów (rozdział szósty) w zakresie edukacji fizycznej. Proponowane narzędzia pomiaru, a także kryteria oceny korespondują z myślą przewodnią publikacji, jaką jest jej funkcjonalność w rzeczywistości szkolnej.
Opracowanie to jest zarówno zbiorem własnych refleksji popartych wieloletnim doświadczeniem zawodowym, jak i odwołaniem do bogactwa myśli i wiedzy licznych naukowców, którzy przyczynili się do jej powstania.
Słowa szczególnej wdzięczności należą się głównie dwóm wybitnym uczonym – Panu Profesorowi Maciejowi Demelowi, który pokazał drogę humanistycznego wychowania fizycznego, i Panu Profesorowi Henrykowi Grabowskiemu, który wytyczył proste i czytelne szlaki na tej drodze.
Oddając piąte już wydanie książki do rąk studentów i nauczycieli wychowania fizycznego, mamy nadzieję, iż pozwoli ona nie tylko zgłębić wiedzę metodyczną,dodatkowo inaczej spojrzeć na problemy edukacji fizycznej oraz ułatwi poszukiwanie nowych i niekonwencjonalnych rozwiązań.
Autorzy
