W monografii Epikurejska idea szczęścia w literaturze polskiej renesansu i baroku. Od Kallimacha do Potockiego zostaną omówione podstawowe kategorie epikurejskiej etyki, które pojawiają się w literaturze staropolskiej już w XV wieku, a są w naszym piśmiennictwie częścią antycznego i humanistycznego dziedzictwa.
Funkcjonowanie filozofii epikurejskiej w renesansie i baroku będzie stopniowo odsłaniane przez analizę dzieł, które zaliczyć można do najmocniejszych tekstów tego okresu podejmujących dyskusję z moralnymi poglądami Epikura oraz odnoszących się szerzej do znaczącego dla etyki Ogrodu pojęcia szczęścia-rozkoszy.
Analiza utworów z czasów od Kallimacha do Potockiego ma pokazać, skąd brał się epikureizm w dawnej Polsce, jakie były kierunki jego rozwoju, jak oddziaływał, jak się zmieniał i jak był interpretowany w okresie ponad 200 lat swej obecności w literackich utworach renesansu i baroku.
