Jest to wyjątkowo dobra poezja, nadzwyczajna w swojej złości zdzierania z życia różowych masek. Po takim zabiegu pozostaje tylko szarość, brud. Wszystko jest skażone, nieczyste, bardziej zwierzęce niż ludzkie. Bezmiernie smutne. Muszer wykorzystuje rozbudowane obrazy obyczajowe – gwałt, ucieczkę kochanków, życie wdowy po kolejarzu i krawca Efraima – na zasadzie przytoczonej anegdoty, uzupełnionej lub na tej podstawie zbudowanej – esencji filozoficznej upozorowanej na autentyczne przeżycia bohaterów. Dzięki czemu wiersze są niezwykle prawdziwe. Stajemy się świadkami życia Białej Gabrieli, Efraima, rozpustnej dziewczyny i poddajemy się jego szarzyźnie i zarazem sporemu urokowi, melancholii, posiadając świadomość zagłady tego świata – jego zjawiskowości. Nie ma w tych wierszach momentu upiększenia: Król jest nagi, odrażający,nad wyraz interesujący – właśnie poprzez swoją odmienność.Małgorzata Kowalska-Masłowska, „Nadodrze"
Muszer wieszczy nam zagładę, lecz nie chce być naszym wybawcą.
Jacek Lewinson, „Krzywe Koło Literatury"
Wiersze Dariusza Muszera z brutalnością negliżują rzeczywistość, są ostre w swej demaskatorskiej intencji, niekiedy prześmiewcze i szydercze. Poeta szokuje swoją wizją świata, używa konkretnych, wręcz antyestetycznych środków ekspresji. Kreuje świat jakby wyjęty z prozy Brunona Schulza, świat dziwny, niepojęty, wyjątkowy.
Zenon Łukaszewicz
Czytelnik tych wierszy zetknie się z poezją czerpiącą z jednego źródła – źródła zmętniałego, brudnego, leniwie płynącego. Tym źródłem są trafne, niestety, obserwacje zwykłego, biednego i nieszczęsnego życia. Życia powszedniego. Czyta się czasami te wiersze z przykrością. Wywołują uczucie ciężaru, smutku, choćby beznadziejności. Lecz od czego jest poezja? Czy jej zadaniem jest tylko opis efektowna tego świata i radość życia? Poezja jest po to, by o naszym świecie mówiła prawdę. A iż ten świat – co najmniej w połowie – efektowny i radosny nie jest... Cóż, to już nie poezji wina. Nie mogę więc obiecać czytelnikowi wierszy Dariusza Muszera radosnej lektury. Lecz mogę go zapewnić, iż spotka się z poezją.
Marek Wawrzkiewicz
Muszer drąży problematykę wnętrza człowieczego, lecz czyni to nie z dystansu teoretycznych uogólnień i filozoficznych refleksji, tylko ukazując ją na solidnych, wziętych z życia przykładach. Tradycyjną formę ballady umiejętnie krzyżuje z poetyckim reportażem. Ten przekaz nie jest w żadnym wypadku brutalny. Stwierdziłbym odwrotnie: Muszer fakty brutalizmu życia stara się przełożyć na autentyczny liryzm przekazu. (...) Muszer odsłania nędzę upadku ludzkiego,jednocześnie pochyla się nad nią pełen zrozumienia i współczucia dla słabości pękniętej ludzkiej natury. Godnym podkreślenia jest poetyckie obrazowanie Muszera zderzające liryczne wizje z werystycznym opisem naturalistycznych realiów.
Tadeusz Czarwid-Grabowski, „Ziemia Gorzowska
Tytuł Dzieci krótszej nogi Syzyfa Autor Dariusz Muszer Wydawnictwo Forma EAN 9788366759046 ISBN 9788366759046 Kategoria Literatura\Poezja ilość stron 98 Format 16x21.1x0.8 cm Rok wydania 2021 Oprawa Miękka ze skrzydełkami Wydanie 1 Waga 0.186 kg
