Losy pań drugiej emigracji są standardowe ze względów historycznych – okres stalinizmu, II wojny światowej, polityki wobec wywiezionych do Niemiec albo przebywających na terenach okupowanych. Jednak wspólna tragedia ma za każdym razem indywidualne podłoże, co znalazło swe odzwierciedlenie w twórczości kobiet drugiej fali, z których większość pochodziła z terytorium Ukrainy.
Każdy z kolejnych siedmiu rozdziałów poświęcony jest jednej z niżej wymienionych przedstawicielek drugiej fali: Victorii Babenko-Woodbury, Elli Bobrovej, Evgenii Dimer, Evgenii Zhiglevich, Elizavecie Kuklovskej, Elenie Skryabinej, Natalyi Logunovej.
wybór tych solidnych nazwisk podyktowany był dwoma czynnikami: chęcią wprowadzenia do przestrzeni kulturowej niemal nieznanych osobowości twórczych, a także potrzebą zaprezentowania rozpiętości gatunkowej twórczości pisarek drugiej fali emigracyjnej.
Badanie twórczości artystycznej poprzedzono notami biograficznymi, opartymi na dokładnej pracy ze znanymi albo niewiele znanymi publikacjami biograficznymi, z niezbadanymi materiałami archiwalnymi i twórczością autobiograficzną prezentowanych autorek.
Twórczość pisarek drugiej fali odzwierciedla tematy, które nie były eksplorowane w twórczości pisarzy-panów, na przykład wychowanie dzieci, kształtowanie ich jako przedstawicieli drugiego pokolenia emigrantów, rola matki w rodzinie, stworzenie ogniska domowego, problemy żeńskiej samotności.
Autorka monografii bada rozmaitą paletę żeńskiej twórczości drugiej fali emigracyjnej: opowieść autobiograficzną, dziennik, pamiętnik, opowiadanie, powieść edukacyjną, powieść biograficzną, opowiadanie wierszem, powieść epicką wierszem.
(Fragment streszczenia)
