Józef Haller von Hallenburg (1873-1960) urodził się w majątku Jurczyce pod Krakowem. Ukończywszy studia, rozpoczął służbę wojskową. Po wystąpieniu z wojska w roku 1912 zajął się m.in. Działalnością w ruchu skautowym i Towarzystwie Gimnastycznym,,Sokół.
W 1914 objął dowództwo w 3 pułku Legionów i wyruszył na front w Karpatach Wschodnich, a w 1916 dowództwo II Brygady Legionów, z którą w 1918 przebił się poprzez front pod Rarańczą i skonsolidujeł z wojskami polskimi w Rosji.
Został dowódcą 5 Dywizji Strzelców Polskich, a następnie II Korpusu Polskiego na Ukrainie. W 1918 dotarł do Francji, gdzie dowodził sławną Błękitną Armią, z którą powrócił do Polski w 1919. W Bitwie Warszawskiej był dowódcą Frontu Północnego.
Potępił przewrót majowy i został przeniesiony w stan spoczynku. Zajął się działalnością społeczną i polityczną. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji, a następnie do wielkiej Brytanii.
W tym czasie był m.in. Ministrem oświaty. Osiadł na stałe w Londynie. W 1993 jego prochy sprowadzono do Polski. W Pamiętnikach Józef Haller - Błękitny Generał - zawarł opis swojego istotnie burzliwego życia, od patriotycznej i głęboko religijnej atmosfery domu rodzinnego aż po lata spędzone na emigracji.
