Trzeci, kolejny tom Historii starożytnych Greków, otwiera opowieść o wyprawie Aleksandra obszernego, daleko na wschód zwiększającej świat, w którym Grecy znaleźli miejsce dla siebie, swych miast i swej kultury; narrację zamyka powstanie na jego obszarach nowego, rzymskiego już ładu, kiedy to o losach ludów decydowali nie hellenistyczni władcy, lecz politycy i cesarze przebywający w Rzymie nad Tybrem.
Dwa duże tematy powracają w tym tomie nieprzerwanie: relacje pomiędzy Grekami a ludami Wschodu i ich cywilizacjami i kolejne starcia z agresywną, ekspansywną i brutalną republiką rzymską. O ile jednak w pierwszym wypadku Grecy odnieśli widoczne zwycięstwo, ponieważ z cywilizacji faraońskiego Egiptu, z cywilizacji Babilonii, Syrii czy Anatolii pozostało niedużo, to konfrontacja z Rzymem tylko pozornie zakończyła się klęską Hellady, w istocie zaś wyszła ona z tego starcia zwycięsko: oto monarchie hellenistyczne wszakże nie potrafiły się obronić, lecz Rzym wchłonął tę cywilizację i kontynuował jej dorobek aż po kres antycznego świata.
Tekst o Aleksandrze przedstawia się po raz pierwszy, część poświęcona hellenizmowi została gruntownie przepracowana w stosunku do poprzedniej edycji tomu (1992 r.). Minionych 20 lat zmieniło sporo w poglądach uczonych na epokę: przyczyniły się do tego nowo udostępnione źródła (nie tylko archeologiczne, także mnóstwo papirusów i inskrypcji), świeże metody badań i opracowywania ich wyników.
Konieczność powtórnego przemyślenia całości dzieła i ujęcia wielu kwestii w nowy sposób sprawiła nam, mimo pewnych trudności, także szczególnie sporo satysfakcji. Pragnęliśmy podzielić się nią z Czytelnikami, przedstawiając, jak i dlaczego obraz hellenizmu ulega przekształceniom, staje się coraz bogatszy, pełniejszy, bardziej przekonująco i sugestywnie przemawia do współczesnego odbiorcy.
